Mishandeling
Jongens ik heb jullie hulp nodig..
Ik loop stage op een basisschool in groepje 5. Het zijn echt hele leuke kinderen allemaal maar er zit 1 aparte vogel bij.
Het is een meisje die vaker te laat aankomt op school, of ze kan weer eens niet meedoen met de gym want ze heeft haar enkel verstuikt (zegt ze) in de zomer had ze zelfs lange truitjes aan. Ze zei dat ze het altijd erg koud had. Maar dat leek mij al niet al het zo'n 30 graden is.
Nu zijn we ruim een halfjaar verder en heeft het meisje mij in vertrouwen genomen. Ik moet vaker met haar aparte opdrachten doen, zoals samen rekenen of lezen als de rest van de klas dat klassikaal doet. Onder het rekenen zei ze ineens tegen mij: 'Ik kan niet meer met deze hand schrijven, hij doet echt pijn want ik heb brandblaren.' ik vroeg natuurlijk of ze zich had verbrand. Ze bleef een tijdje voor zich uit staren en ze zei ineens: 'Nee... ik was niet lief'. Dit vond ik heel apart en dacht al natuurlijk meteen dat een van de ouders die brandblaren veroorzaakt had. Ze begon vertel te vertellen, zo vertelde ze mij dat ze een half uurtje langer op de computer zat dan dat ze eigenlijk mocht. Haar vader was zooo kwaad dat hij haar mee heeft getrokken naar het elektrische fornuis en haar hand er op heeft gelegd tot ze zei dat ze het nooit meer zou doen. Ik was helemaal sprakeloos, voordat ik iets kon zeggen kwam ze alweer met iets anders. Ze zei dat als ze in haar broek plaste (dit gebeurde vaker omdat ze angst had voor haar vader) ze een paar meppen kreeg op haar rug met een stok. Ik durfde het bijna niet te vragen maar had het toch gedaan, om even te kijken op haar rug. Ze liet me haar rug zien. Ik stond stokstijf. Ik zag allemaal blauwe plekken en striemen en opgedroogd bloed. Het was geen gezicht. Ik heb haar op dat moment eventjes flink geknuffeld en probeerde mijn tranen in te houden.
Ik dacht natuurlijk: dit moet mijn stagebegeleider weten dus ik vertelde hem dat in vertrouwen. Het enige wat hij zei was: 'Och, kinderen vertellen wel eens onzin verhalen. ' Ik wist niet wat hem bezielde. Zelfs toen ik vertelde dat ik alle blauwe plekken en striemen enz. had gezien geloofde hij me niet. Ik bleef doordrammen dat ik zeker wist dat het zo was en we er iets aan moesten gaan doen. Hij besloot om het meisje toen bij hem te roepen en te vragen of het allemaal waar was wat ik zei. Tot mijn grote verbazing ontkende ze het. Waarom weet ik nog steeds niet.
Ik weet zeker dat het meisje de waarheid sprak, maar wat moet ik doen als zelfs mijn stage begeleider mij niet geloofd?!
Ik loop stage op een basisschool in groepje 5. Het zijn echt hele leuke kinderen allemaal maar er zit 1 aparte vogel bij.
Het is een meisje die vaker te laat aankomt op school, of ze kan weer eens niet meedoen met de gym want ze heeft haar enkel verstuikt (zegt ze) in de zomer had ze zelfs lange truitjes aan. Ze zei dat ze het altijd erg koud had. Maar dat leek mij al niet al het zo'n 30 graden is.
Nu zijn we ruim een halfjaar verder en heeft het meisje mij in vertrouwen genomen. Ik moet vaker met haar aparte opdrachten doen, zoals samen rekenen of lezen als de rest van de klas dat klassikaal doet. Onder het rekenen zei ze ineens tegen mij: 'Ik kan niet meer met deze hand schrijven, hij doet echt pijn want ik heb brandblaren.' ik vroeg natuurlijk of ze zich had verbrand. Ze bleef een tijdje voor zich uit staren en ze zei ineens: 'Nee... ik was niet lief'. Dit vond ik heel apart en dacht al natuurlijk meteen dat een van de ouders die brandblaren veroorzaakt had. Ze begon vertel te vertellen, zo vertelde ze mij dat ze een half uurtje langer op de computer zat dan dat ze eigenlijk mocht. Haar vader was zooo kwaad dat hij haar mee heeft getrokken naar het elektrische fornuis en haar hand er op heeft gelegd tot ze zei dat ze het nooit meer zou doen. Ik was helemaal sprakeloos, voordat ik iets kon zeggen kwam ze alweer met iets anders. Ze zei dat als ze in haar broek plaste (dit gebeurde vaker omdat ze angst had voor haar vader) ze een paar meppen kreeg op haar rug met een stok. Ik durfde het bijna niet te vragen maar had het toch gedaan, om even te kijken op haar rug. Ze liet me haar rug zien. Ik stond stokstijf. Ik zag allemaal blauwe plekken en striemen en opgedroogd bloed. Het was geen gezicht. Ik heb haar op dat moment eventjes flink geknuffeld en probeerde mijn tranen in te houden.
Ik dacht natuurlijk: dit moet mijn stagebegeleider weten dus ik vertelde hem dat in vertrouwen. Het enige wat hij zei was: 'Och, kinderen vertellen wel eens onzin verhalen. ' Ik wist niet wat hem bezielde. Zelfs toen ik vertelde dat ik alle blauwe plekken en striemen enz. had gezien geloofde hij me niet. Ik bleef doordrammen dat ik zeker wist dat het zo was en we er iets aan moesten gaan doen. Hij besloot om het meisje toen bij hem te roepen en te vragen of het allemaal waar was wat ik zei. Tot mijn grote verbazing ontkende ze het. Waarom weet ik nog steeds niet.
Ik weet zeker dat het meisje de waarheid sprak, maar wat moet ik doen als zelfs mijn stage begeleider mij niet geloofd?!
12 okt 2012
- meld ongepast verhaal
-
RockingAir
vrijdag 12 oktober 2012 18:25
Ik denk dat je het beste de moed in dat meidje kan praten, dat ze het moet vertellen op school, en eventueel haar wonden dan laat zien. Dat je haar belooft dat het met haar beter zal gaan als ze het verteld.
Omdat de kinderbescherming wordt ingeschakeld. - Mirtlle vrijdag 12 oktober 2012 18:27
-
Amber1
vrijdag 12 oktober 2012 18:35
Kan je niet zelf een melding maken bij AMK desnoods anoniem. Misschien omdat je stagebegeleider ook een man is dat ze het niet durft om het hem ook te laten zien.
-
prinses.
vrijdag 12 oktober 2012 18:44
Ik vind het best wel apart dat de leraar daar 'genoegen' mee neemt.
Wat Amber al zegt, misschien voelt ze zich gewoon niet vertrouwd bij hem. Is er nog een andere docent of persoon op school waar je heen kan stappen?
Want dit is wel zorgelijk. Je kan trouwens ook om advies vragen bij het AMK. -
Karnage
vrijdag 12 oktober 2012 18:52
Zorg dat je hiermee naar de directeur van de school gaat. Mijn moeder is secretaresse op het speciaal basisonderwijs en ziet dit soort gevallen heel vaak.
Er zijn protocollen hiervoor opgesteld wat men moet doen als men mishandeling opmerkt bij een kind.
Dat het meisje het ontkent bij je stagebegeleider is inderdaad omdat zij hem niet vertrouwd.
Laat dit niet zitten! -
Little129 (opgeheven op 16-3-2015)
vrijdag 12 oktober 2012 19:03
Ik zou hier idd een melding van maken wat andere ook zeggen. en dit melden bij AMK voor kindermishandeling.
Misschien kan je het beste naar een juf toe gaan van die school. Ik weet ook niet op welke school je stage loopt. Maar naar een juf/teamleidster toe gaan en het vertellen.
Laat dit niet achter je want dit meisje moet daar weg -
Feather__
vrijdag 12 oktober 2012 19:08
Ik vind het helemaal niet raar dat ze het ontkent. Jou heeft ze het in vertrouwen verteld en deze man komt gewoon ff zomaar vragen of het waar is.
Ik denk ook dat je een beetje moet oppassen met zulke dingen want het kan zomaar zijn dat ze jou dan ook niet meer vertrouwd.
Voor de rest is hier al een hoop gezegd
-
Gewoon ik
vrijdag 12 oktober 2012 20:50
Wat is dat voor een lapzwans van een stagebegeleider dan?! :/
Zeker advies inwinnen bij het AMK! -
Lezer
vrijdag 12 oktober 2012 20:58
Dit kan je het beste bekend gaan maken bij de directeur. Ze vertrouwd jou als persoon. De stagebegeleider heeft haar vertrouwen nog niet gewonnen, waardoor ze het dus gaat ontkennen. Maar hier zal ik zeker werk van gaan maken. Want het is niet normaal zoiets.
-
Anne-Music
zaterdag 13 oktober 2012 10:39
Ik zou sowieso het AMK bellen om te vragen hoe nu verder. En daarna zou ik op school informatie in gaan winnen om erachter te komen hoe hier normaal mee om wordt gegaan. En laat het er alsjeblieft niet bij zitten, want uit jouw verhaal wordt wel duidelijk dat dit meisje zo snel mogelijk weg moet uit haar thuissituatie.
-
ChristinaR
zaterdag 13 oktober 2012 13:14
ik ben bekend ben zo'n thuissituatie en ik zou een eens heel veel gesprekken met haar doen tot ze jou 100% vertrouwd en dan met haar naar iemand anders toestappen, want dat meisje is bang voor iedereen en vertrouwd niemand. vertel haar dat het niet aan haar ligt en dat ze hier over mag praten. en ja er moet hulp komen voor dit meisje maar dat lukt niet 1,2,3. probeer eens met een juf een gesprek te voeren met die vader waarom dat meisje bij nooit kan gymen of dat ze aan heel vaak en veel plekken heeft. kijk eerst hoe die vader reageert want, als je zomaar een melding maakt en die vader komt daar natuurlijk als 1 van de eersten achter omdat het om hem gaat loopt het meisje alleen maar meer gevaar. dus zet voorzichtig stapje bij beetje voortgang in je plan.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 dec 2012 De maya´s toch.. ( 2 )
- O 05 dec 2012 Happy! ( 3 )
- O 03 dec 2012 Gehoopt maar nooit verwacht ( 1 )
- O 19 nov 2012 Help! ( 3 )
- O 06 nov 2012 Even wennen ofzo? ( 1 )
- O 02 nov 2012 Paranormal activity 4 ( 6 )
- O 30 okt 2012 In loveee ( 5 )
- O 28 okt 2012 Moeilijk. ( 3 )
- O 25 okt 2012 Haat aan de ex van mijn (bijna) vriendje ( 3 )
- O 22 okt 2012 Date ( 4 )
- O 18 okt 2012 Love my brother ( 1 )
- O 16 okt 2012 Help.. ( 4 )
- O 16 okt 2012 Triest ( 1 )
- O 16 okt 2012 Ik weet het niet.. ( 2 )
- O 12 okt 2012 Mishandeling ( 11 )