Misschien wel onmogelijk
Gisteren ff weer met bij-de beentjes op de grond geweest.
Ben met vrienden ff een dagie in Amsterdam wezen shoppen.
Ben daar (A'dam) ff hele maal los gegaan en ff weer met bij-de benen op de grong gestaan.
Maar naar een nachtje goede nachtrust,
komen de aangename verdoving en het zweverige weer om de hoek kijken.
Misschien wil ik wel het onmogelijke.
Maar ze blijft die aantrekkingskracht uitoefenen op me.
Ze heeft mijn gedachten in haar handen, als ik haar zie lijkt de tijd even stil te staan.
Het lijkt wel of ze met mijn gevoel op haar vleugels wegvliegt.
Pak zo mijn racefiets uit de schuur en trap zo maar ff wat kilometertjes weg.
Om mijn gedachten van mijn gevoel af te zetten.
foxie, man, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende