Aaaaaah ik mis armen om me heen! Ik mis liefde, niet van familie of vrienden, maar liefde in de romantische zin. Het is best fijn om te weten dat iemand je leuk vind. Het idee dat je iemand zomaar kan knuffelen, kussen, alles. Kan smsen, mee kan lachen, praten, niet alleen zijn. Ik mis liefde. En vooral een paar mannelijke armen om me heen, een kus en liefde. Toen ik er net ziek was dacht ik daar niet eens aan, ik had al genoeg aan mezelf, maar nu t wat beter gaat (ja, Joepie!
) wil ik t meer dan wat dan ook! Als ik iemand heb waar ik op die manier van houd dan voel ik me weer echt compleet, levend. Klinkt stom, maar t is gewoon drie jaar geleden en ja, dan heb je even een bevestiging nodig dat je wél nog steeds leuk bent. Want dat weet ik gewoon niet meer omdat ik zoveel ben veranderd. In mn nadeel naar mijn mening. Maar dat heb ik nu geaccepteerd, ik ben oké met mezelf, ik zou alleen graag iemand willen waaraan ik mn liefde kan geven. Een leuke jongen die me begrijpt en lief heeft, maar niet al te klef is want daar houd ik niet van
. Ach, komt vast nog wel maar na t kijken van "the o.c." word ik er weer heerlijk aan herinnerd dat mijn leven absoluut geen romantiek bevat.
I just want love, romance. Is that too much to ask for?
I sure don't hope so, 'cause then life pretty much sucks. I mean, sure, I cannot really complain, but I would really like and enjoy some romance. I'll continue hoping, like I do for quite a while now. I will survive! Because there are much worser things. Much more worse.. So I'll shut up now and wait/hope.