mist
weer een waas rond mij
niemand die me kan bereiken
NIEMAND
ik wil weer wakker worden uit deze mistige droom
en weer leven
maar ik zit vast
er is geen weg meer terug
ik zit vast in een donkere gedachte
in een trance
een leeg veld, oneindig groot
met alleen mij en een mes, een spiegel
en stemmen
stemmen in mijn hoofd
die mij zeggen dat ik het mes moet gebruiken
in mijn vel moet zetten en moet zuigen
het bloed op mijn mond
ik kan het zo doen
maar ik wil het niet
er is geen weg terug
de spiegel die me de afschuwelijke werkelijkheid laat zien
een voorwerp dat me woest maakt en bang
daar , in die spiegel kan ik mezelf niets meer voorliegen
ik wil het niet
het is al te laat
het is de pijn die overheerst
de pijn, de waarheid
de waarheid heeft me iets voorgelogen
ik heb mezelf iets voorgelogen
HET IS TE LAAT
het mes op mijn vel
ik zie bloed
ik denk aan bloed
ik leef voor het bloed
IK KAN NIET MEER TERUG
het is te laat...
een snee
nee een diepe wond
ik zie wat ik wil zien
wat mijn pijn niet wil geloven
ik zit vast
voor altijd...
IK SCHRIK OP
alweer het veld
de mist
het neemt mij over
de PIJN neemt mij over
ik kan mij niet meer verzetten
ik zie minder van de werkelijkheid
steeds minder en minder
ik zie wat mijn verdriet wil zien
de oneindigheid
de muur van de klas is geel
heel de tijd heb ik zitten staren
en toch vanalles gezien
ik zag mijn toekomst
IK ZAG HET NIETS
nefil
nefil, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende