mist {gedicht}
Mist.
het is mistig,
zie geen hand voor ogen,
zo ziet mijn leven eruit,
weet niet hoever ik kom,
tot hoever ik kijken kan,
tot hoever ik reiken kan.
Mist,
zie niks,
kan niks zien,
of wil ik niks zien?
wouw dat die mist verdween,
zomaar,
opeens.
kon het maar,
ging het maar zo gauw,
kon ik maar vergeten wat er gebeurde.
wat er gebeurde,
op die dag,
dat tijdstip.
maar het is mistig,
zie niks,
kan niks zien.
kon ik maar iets zien.
wouw dat ik me ergens aan vast kon pakken,
zodat ik veilig was,
veilig,
voor het onheil,
voor het gevaar.
mist,
het is zo mistig,
zie helemaal niks,
alleen maar dat onzuivere wit.
dat onzuivere wit,
dat me denken doet,
aan dat.
aan dat,
wat mijn leven zo maakte,
dat ik er zo doodongelukkig van word.
mist,
ik zie niks,
kon ik maar wat zien.
mist,
loste het maar op,
ging het maar weg.
kon ik er maar wat aan doen,
kon ik het maar laten verdwijnen,
was ik maar een toverfee,
die het met een zwaai met r stok,
zow alles kon laten oplossen,
zow alles weg kon laten gaan.
kon dat maar,
ging het maar zo gemakkelijk.helemaal zelf geschreven..von m eigelijk wel goed gelukt al zeg ik het zelf..
brenda_88, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende