modeshow, feestjes, drukte en gescheurde panty's

Afgelopen weekend was weer een zo’n typisch weekend voor mij, tering veel te doen, vooral niets afzeggen, lekker overal aan meedoen en maandag lekker brak in slaap vallen en je leraar 300 keer per lesuur het achterste van je tong laten zien. Letterlijk. Oorzaken?:
Vrijdagochtend organisatie van de jaarlijkse modeshow op school, tot half drie, dan door naar het stadje voor de meest afschuwelijke cadeau’s voor een collega (die er nog goed vanaf gekomen is omdat we geen zin meer hadden en de laatste 15 euro op een h&m giftcard hebben gezet). Dan terug naar het dorp voor lasagne bij een pannenkoekenhuis (don’t ask). En dan tijd voor een uurtje mannequin zijn om (kleding te showen) – je ouders trots te maken *kugh*. Al kan ik me niet voorstellen dat de meeste deelnemers trotse ouders hebben aangezien er een (blijkbaar) onderlinge competitie gaande was wie het kortste jurkje had gemaakt, en het meest sexy- *kugh kugh (sorry verkouden)* - kon lopen. Er werd uiteraard gedaan alsof dit niet zo was, maar wanneer je een meisje vertelde dat je, omdat ze zelf hoger staat dan de toeschouwers, haar slipje gewoon kon zien, vond ze zelf van niet, en vond ze het zonder legging best kunnen.

Tsja, ik moet toegeven dat ik me tot dat niveau heb verlaagd door mee te doen, of anders gezegd het niveau omhoog heb gehaald met mijn schandalig lange jurk, in vergelijking met de rest. Toch als organisatie moet je natuurlijk wel even laten zien wat je zelf in huis hebt (talenten dan he, niet qua vleeskeuring).
Dus daar sta je dan tussen de gillende meisjes, die hun basismake-up niet zelf kunnen doen, echt alles moeten lenen en zo rijkelijk enthousiast met glitters gooien dat ook jouw kleding er onder mee zit. Godver. Kutkoters.
Probeer dan met zoveel prikkels, lawaai en geduw eens je nepwimpers netjes op je oogleden te zetten. Na drie keer het lijm uit mijn wimpers te hebben moeten halen zat het dan eindelijk eens waar het wel zitten moest. Serieus, wat een uitvinding… Volgende. Panty aan. Vers gekocht, 15 denier. Moet makkelijker gaan zou je denken. Maar ja Diono zou Diono niet zijn als..
Ik heb altijd de vervelende eigenschap dat ik niet om kan gaan met 15 denier panty’s, op het moment dat ik hem uit het doosje haalde en met een nagel langs de ‘stof’ gleed terwijl ik hem langs mijn been omhoog stroopte, trok ik er ‘rats’ een ladder in. En dan niet zomaar een ladder, onee, dat klere ding liep van boven naar beneden, van mijn billen tot m’n enkels. Godver. Heb ik weer. Dus panty weer uit. Vandaag even au naturelle.

Modeshow verliep goed, snel omkleden na afloop en het dorp in (ZUIPUHHH) zat er niet in ik was met de scooter. Toch maar even twee rode wijntjes weg getikt, tot een uur daar gezeten en toen naar een verjaardag van iemand die ik niet kende. Ach ja, waarom ook niet, hij vond het gezellig dat ik er was daar gaat het om. En ik kende er wel wat mensen, en ik vond het ook behóórlijk gezellig waardoor ik vier uur pas weer thuis was. Volgende dag arbeiten, en dan naar een verjaardag (van die collega). Hij vond z’n cadeau’s prachtig, en al was dit niet weer zo’n partycrash gelegenheid (lees: in een kringetje zitten en praten, bier drinken, tv kijken) ik vermaakte me er wel tot een uur of twee. Wel een beetje een mannenboel, maar ik wist me er aardig staande te houden. Ik heb alleen wel wat koppelpogingen gehad, waarna ik uiteindelijk zelf mijn winst boekte door een jongen met me mee te laten aanhangen. Deze nu potentiële datekandidaat had toen weinig indruk gemaakt, maar zag mij blijkbaar wel zitten want heeft meteen mijn hyves opgezocht en een krabbel gestuurd met daarin de mededeling dat een heel jaar wel erg lang is, en of het niet wat eerder kon. KASSA. Nu nog kijken of het mijn type is, tot nu toe valt hij goed in de smaak.

Zondag brak opstaan voor drie nieuwe modeshows, zelfde gezeik met de panty, DAN GODVERDOMME MAAR GEEN PANTY, en zelfde gezeik met koters die hun spullen kwijt zijn. Toch was het gezellig met de meiden, en hebben we de laatste show de catwalk nog even afgebroken (niet letterlijk, daar hebben ze personeel voor). 6e jaars mogen nou eenmaal even wat meer (hihi). Eenmaal thuis, volledig gesloopt aan m’n huiswerk. Een gigantische berg waar ik me nu nogsteeds in vastbijt, maar het was het waard. Dus dat iedereen maandag regelmatig uitzicht had op mijn keel is opzich best logisch.

~Diono~