Moeilijk
Ik heb ruzie met mijn vader.. en het ligt nogal ingewikkeld allemaal.
Mijn vader heeft een lange geschiedenis van drugs en criminaliteit en gevangenissen.
Nu zit hij in een soort open gevangenis ofzo en hij mag elk weekend naar huis.
Heel eerlijk gezegd , mijn vader is er nooit voor mijn zus en mij echt geweest. Mijn zus was zelfs degene die altijd
boos op hem was en deed alsof hij niet bestond.
Ikzelf heb ook een aardig verleden van jeugdinstellingen en jeugdgevangenissen maar dat was omdat ze dachten
dat ik bij 'Loverboys' zat.. wat dus nooit zo is geweest. Sinds 7 Oktober 2009 ben ik helemaal vrij. Vlak daarna
leerde ik mijn huidige vriendin kennen (Morgen gaan we precies 2 jaar) en sinds ik haar ken is ze al
een enorme steun voor mij. Ik ben niet de makkelijkste en vooral als ik in mijn down moment zit kan ik een
gigantische B*tch zijn.. maar ze staad nog steeds aan mijn zijde.
Mijn vader daarentegen, heeft het makkelijk gehad. Al die jaren heeft tie zich nergens mee hoeven te bemoeien
heeft zich nooit laten zien, als ik hem zag dan had hij blaren op z'n voeten omdat hij z'n schoenen had verkocht
voor drugs, zo mager als een skelet, of kwam die bij m'n moeder om geld te lenen voor drugs, helemaal paranoia
omdat er beesten over hem heen lopen.. Of dat hij m'n moeders neus breekt omdat ik mijn oma geen kusje
wil geven.. ja dat is mijn vader.. dezelfde vader die ongeveer een jaar geleden weer in the picture kwam.. en doet
alsof hij nooit weggeweest is.. alsof hij altijd mijn vader is geweest. Oke dacht ik de man wil het goed maken laat
me hem een kans geven..
Het begon al niet goed. Hij bemoeide zich overal mee, mijn leven, hoe ik met dingen om moest gaan, hoe ik dingen op moest lossen. Ik kon er niet tegen, ik dacht al die jaren heeft hij me aan mijn lot overgelaten, de gekste dingen heb
ik gedaan en nooit heeft hij er naar omgekeken. Ik was inmiddels 18, mijn halfzusje 16 en mijn zus 22 , beetje laat
om ineens te beslissen dat je een vader wil zijn. Eindstand mijn vaders oom is overleden, zijn lievelingsoom en de
begravenis is op mijn vaders verjaardag. Hij had het er erg moeilijk mee en ik wou graag gaan om er te zijn voor
hem maar die dag kreeg ik ruzie met mijn vriendin en nouja als ik ruzie krijg dan is dat nogal heftig en mijn gevoelens
ja , die slaan op hol ofzo het is niet uit te leggen. Maar het laatste wat ik wou was met mijn op en top Christelijke familie, in mijn emotionele bui, naar een verjaardag/begravenis gaan, dus belde ik af. Mijn vader belde net terug
toen ik aan het schreeuwen was tegen mijn vriendin dus mijn moeder neemt op en mijn vader hoort me schreeuwen
tegen Steffy..
Paar uur later alles is goed, krijgt Steffy ineens een bericht van mijn vader op facebook, dat ze mij manisch depressief maakt, dat het beter is als ze mij met rust laat, of ze het niet een dag later uit kon maken, dat ze hem moest bellen
en als ze dat niet deed dan bleek dat ze scheit aan hem had en nog meer van zulke dingen.
Iets in mij knapte toen ze me dat liet lezen.. Waar haalde hij het lef vandaan, om zo tegen MIJN vriendin te praten.
Degene die TWEE JAAR LANG aan mijn zijde heeft gestaan en dat nog steeds doet.. de ENIGSTE die mij niet
in de steek heeft gelaten.. hoe durfde hij HAAAR de schuld te geven van wat er met mij aan de hand is ??
Vooral omdat dit alles veel verder terug in mijn jeugd is veroorzaakt.. mede dankzij hem.. dus als hij vingers wilt
wijzen naar wiens schuld dit is, mag hij beginnen bij hemzelf. Toen ik hem dat wilde vertellen toen had ik het gedaan
Ik was degene die naar het verleden bleef kijken, en hem niet als een vader zag maar als een vriend.
Toen was het klaar, op dat moment had ik besloten dat ik geen contact meer met hem wilde, en dat heb ik hem gezegd. Dat is nu ongeveer anderhalve maand geleden, ik heb hem daarna nog 2 berichten gestuurd of hij mijn
DVD's terug wou brengen die hij had geleend, ik heb niks meer terug gehoord.
Anderhalve maand heeft hij niks meer laten horen, de man die het zo graag goed wou maken. 1 keer zeg ik hem wat
ik vind en hij laat me alweer vallen. Hoe wilt hij er ooit voor mij zijn ? dat wat ik hem heb gezegd was nog niet
eens alles.. als hij dit al niet aankan dan moest hij de rest eens meeemaken. Afgelopen donderdag heb ik hem weer
een bericht gestuurd, gezegd dat ik hem dit keer niet kan vergeven dat hij me in de steek heeft gelaten. Dat ik hem
niet wil zien op met kerst, oud&nieuw en mijn verjaardag volgende maand. Zelfs daarop laat hij niks horen,
het is duidelijk, hij heeft de keus gemaakt. Wat denkt hij dat hij in en uit mijn leven kan lopen wanneer hem dat
uitkomt? Sorry maar nee, Ik ben klaar met hem.
Ik heb geen vader meer !
Mijn vader heeft een lange geschiedenis van drugs en criminaliteit en gevangenissen.
Nu zit hij in een soort open gevangenis ofzo en hij mag elk weekend naar huis.
Heel eerlijk gezegd , mijn vader is er nooit voor mijn zus en mij echt geweest. Mijn zus was zelfs degene die altijd
boos op hem was en deed alsof hij niet bestond.
Ikzelf heb ook een aardig verleden van jeugdinstellingen en jeugdgevangenissen maar dat was omdat ze dachten
dat ik bij 'Loverboys' zat.. wat dus nooit zo is geweest. Sinds 7 Oktober 2009 ben ik helemaal vrij. Vlak daarna
leerde ik mijn huidige vriendin kennen (Morgen gaan we precies 2 jaar) en sinds ik haar ken is ze al
een enorme steun voor mij. Ik ben niet de makkelijkste en vooral als ik in mijn down moment zit kan ik een
gigantische B*tch zijn.. maar ze staad nog steeds aan mijn zijde.
Mijn vader daarentegen, heeft het makkelijk gehad. Al die jaren heeft tie zich nergens mee hoeven te bemoeien
heeft zich nooit laten zien, als ik hem zag dan had hij blaren op z'n voeten omdat hij z'n schoenen had verkocht
voor drugs, zo mager als een skelet, of kwam die bij m'n moeder om geld te lenen voor drugs, helemaal paranoia
omdat er beesten over hem heen lopen.. Of dat hij m'n moeders neus breekt omdat ik mijn oma geen kusje
wil geven.. ja dat is mijn vader.. dezelfde vader die ongeveer een jaar geleden weer in the picture kwam.. en doet
alsof hij nooit weggeweest is.. alsof hij altijd mijn vader is geweest. Oke dacht ik de man wil het goed maken laat
me hem een kans geven..
Het begon al niet goed. Hij bemoeide zich overal mee, mijn leven, hoe ik met dingen om moest gaan, hoe ik dingen op moest lossen. Ik kon er niet tegen, ik dacht al die jaren heeft hij me aan mijn lot overgelaten, de gekste dingen heb
ik gedaan en nooit heeft hij er naar omgekeken. Ik was inmiddels 18, mijn halfzusje 16 en mijn zus 22 , beetje laat
om ineens te beslissen dat je een vader wil zijn. Eindstand mijn vaders oom is overleden, zijn lievelingsoom en de
begravenis is op mijn vaders verjaardag. Hij had het er erg moeilijk mee en ik wou graag gaan om er te zijn voor
hem maar die dag kreeg ik ruzie met mijn vriendin en nouja als ik ruzie krijg dan is dat nogal heftig en mijn gevoelens
ja , die slaan op hol ofzo het is niet uit te leggen. Maar het laatste wat ik wou was met mijn op en top Christelijke familie, in mijn emotionele bui, naar een verjaardag/begravenis gaan, dus belde ik af. Mijn vader belde net terug
toen ik aan het schreeuwen was tegen mijn vriendin dus mijn moeder neemt op en mijn vader hoort me schreeuwen
tegen Steffy..
Paar uur later alles is goed, krijgt Steffy ineens een bericht van mijn vader op facebook, dat ze mij manisch depressief maakt, dat het beter is als ze mij met rust laat, of ze het niet een dag later uit kon maken, dat ze hem moest bellen
en als ze dat niet deed dan bleek dat ze scheit aan hem had en nog meer van zulke dingen.
Iets in mij knapte toen ze me dat liet lezen.. Waar haalde hij het lef vandaan, om zo tegen MIJN vriendin te praten.
Degene die TWEE JAAR LANG aan mijn zijde heeft gestaan en dat nog steeds doet.. de ENIGSTE die mij niet
in de steek heeft gelaten.. hoe durfde hij HAAAR de schuld te geven van wat er met mij aan de hand is ??
Vooral omdat dit alles veel verder terug in mijn jeugd is veroorzaakt.. mede dankzij hem.. dus als hij vingers wilt
wijzen naar wiens schuld dit is, mag hij beginnen bij hemzelf. Toen ik hem dat wilde vertellen toen had ik het gedaan
Ik was degene die naar het verleden bleef kijken, en hem niet als een vader zag maar als een vriend.
Toen was het klaar, op dat moment had ik besloten dat ik geen contact meer met hem wilde, en dat heb ik hem gezegd. Dat is nu ongeveer anderhalve maand geleden, ik heb hem daarna nog 2 berichten gestuurd of hij mijn
DVD's terug wou brengen die hij had geleend, ik heb niks meer terug gehoord.
Anderhalve maand heeft hij niks meer laten horen, de man die het zo graag goed wou maken. 1 keer zeg ik hem wat
ik vind en hij laat me alweer vallen. Hoe wilt hij er ooit voor mij zijn ? dat wat ik hem heb gezegd was nog niet
eens alles.. als hij dit al niet aankan dan moest hij de rest eens meeemaken. Afgelopen donderdag heb ik hem weer
een bericht gestuurd, gezegd dat ik hem dit keer niet kan vergeven dat hij me in de steek heeft gelaten. Dat ik hem
niet wil zien op met kerst, oud&nieuw en mijn verjaardag volgende maand. Zelfs daarop laat hij niks horen,
het is duidelijk, hij heeft de keus gemaakt. Wat denkt hij dat hij in en uit mijn leven kan lopen wanneer hem dat
uitkomt? Sorry maar nee, Ik ben klaar met hem.
Ik heb geen vader meer !
05 dec 2011
- meld ongepast verhaal
-
nijntjef (opgeheven op 11-6-2012)
maandag 05 december 2011 09:24
Jeetje meis, je maakt veel mee in je leven. Heb niet zoveel woorden hier voor dus daarom maar gewoon even een knuffel
-
CKSMIM
maandag 05 december 2011 09:41
Bedankt ! Soms is dat alles wat nodig is
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 dec 2011 Bemoeials ( 1 )
- O 05 dec 2011 Mijn Baby ( 2 )
- O 05 dec 2011 Moeilijk ( 2 )
- O 04 dec 2011 Toch een andere zondag...
- O 04 dec 2011 Mijn Zondag
- O 30 nov 2011 Waterr
- O 30 nov 2011 Nieuw Hier ( 7 )