moeilijk te zeggen....

ik vind het moeilijk om te zeggen... maar ik moet het denk ik maar kwijt..
in oktober of november heb ik zwart op wit gezet dat ik mezelf nooit meer zal verwonden....
eigenlijk ging dit tot zover best goed...
nu voel ik me kut. en ik weet niet zo goed waarom.. oke misschien wel.. misschien voel ik me nu wel even alleen... alleen?
ik durf het niet te zeggen... om de mensen die wel om me geven... ik schaam me ervoor...
ook heb ik gewoon het idee dat ik het mis.... hoelang ik wel niet dagelijks ergens een wondje had zitten ofzo, en ondanks dat dat nu al een tijd weg is.. begin ik het nu opeens te missen... dat het er ' gewooon '' hoort te zitten...
toch vind ik niet dat ik het kan maken om het nu te verneuken.... sorry maar het moet even. maar ik vind het ook ontzettend moeilijk.
alles is zo veranderd... binnen 1 jaar...
ik ben me beste vriendin kwijt geraakt... mijn vriendje.. terwijl hij alles voor mij was.. ik was dagelijks bij hem, ik kon hem alles vertellen,allles gewoon.. en uiteindelijk met ruzie uit elkaar gegaan.... mijn vriend snijd zichzelf niet meer.. gelukkig... en mijn andere vriendin ook niet meer... en dat brengt ook zo veel verwarring... waarom lukt het hun wel gewoon? ja gewoon. ik blijf er soms mee zitten.
het blijft soms terug komen. ookal moet ik zeggen dat het echt niet vaak is.... en nu dus wel.. dus zeg ik het maar gelijk... ik weet dat mensen mij nu niet zullen begrijpen.. of me misschien als gestoorde gek zullen verklaren.. en misschien doe ik dat zelf ook wel.
ik ben ook gewoon vaag, moet mezelf dit niet gaan aandoen.... luister eens naar je hersens laura.... niet naar je gevoel op dit moment....
je weet tog hoeveel pijn het doet als je hoort dat je beste vriend/in zich zelf pijn doet, waarom wil je het zelf dan weer opnieuw gaan doen....
dat is gewoon laf.... ik weet het...
soms voel ik me alleen... soms mis ik diegene waar ik op kan bouwen.. waar ik in de armen kan sluiten en me veilig kan voelen.. waar ik mee kan praten, kan lachen, kan huilen, alles......
ja ik mis diegene..

helaas ben ik diegene nog niet tegengekomen.. maar ook dat is geen reden..
het zal gewoon laf zijn ... ik moet niks gaan doen...
ik ga niks doen.


en toch.. i feel sad.