Ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Nooit gedacht dat liefde zo veel in een mens los maakt.Het voelt raar om zo veel gevoelens te hebben die je niet altijd kan plaatsen.
Ik mis hem vaak. Soms vraag ik me dan echt af waarom dit is.. en wat mis ik dan precies?
Ook de gevoelens die ik heb als hij me aanraakt.. of als we knuffelen..
gevoelens die ik al zo lang niet meer gevoeld heb
.. het overdonderd me denk ik gewoon..
Soms weet ik oprecht niet hoe ik er op moet reageren. Ik heb mezelf er zelfs op betrapt dat het me een goed gevoel gaf als ik hem een klein beetje pijn deed. Gewoon het gevoel dat ik iets bij hem mag doen en dat hij niet eens wat terug doet.. omdat hij van me houd. Bizar gewoon.
Soms ben ik ook heel bang dat deze fijne gevoelens zullen omslaan, naar teleurstelling en verdriet. Soms voelt het alsof het te mooi is en alles zo omgekeerd kan zijn. Ben ik bang dat we ruzie krijgen, of uit elkaar zullen gaan. Ik zou eigenlijk niet weten waarom, we zijn al 8 jaar super goede vrienden en nu we een relatie hebben gaat het ook erg goed! Tja.
Ook merk ik dat hij zo belangrijk voor me is geworden.. Nou ja dat was hij ook al.
Maar hoe ga ik daar mee om? Ik heb natuurlijk mijn eigen leven en gevoelens nog.. maar wat als ik dus zo veel aan hem denk? Vind ik dat oke?
Ik mis hem nu ook. Vanochtend lag ik nog bij hem. Hebben we nog lekker gekletst in bed toen mijn wekker veel te vroeg ging. De wereld voelt gewoon zo veel beter bij hem....