Moet ik even kwijt

Jeetje wat gaat het snel allemaal-
Het lijkt nog de dag van gisteren.
Ik mis haar nog steeds en weet niet of dat al minder is geworden.

Ik zal het even uitleggen.
Ik ben vandaag weer voor het eerst gaan werken na acht weken thuis te hebben gezeten.
Een burn-out heeft de arts vastgesteld en dat was niet zo heel gek wat ik de afgelopen twee jaar heb
mee gemaakt.

Op 22 november 2005 is mijn moeder na een ziekte bed van acht maanden overleden.
In de acht maanden ziekte bed hebben mijn vader, mijn zusje en ik dag en nacht voor mijn moeder gezorgd.
24 uur per dag ben je bezig.
werken , naar mama, eten koken , mijn eigenhuis en nog even slapen en dan weer van voor af aan.
Dat breekt iedereen op en bij de een gaat dat sneller dan bij de ander.
Bij mij is dat bijna een jaar later.

In Januari is ook de tante van mijn vriend dood in huis gevonden.
Ze was pas veertig jaar en mankeerde nooit iets.
Dat was ook nog eens een klap boven op een klap.

Ik ben wel een persoontje die door blijft gaan om de dingen die er gebeurt zijn te verdringen en dat komt nu op mijn dak.
Boontje komt om zijn loontje zeggen ze toch wel eens.

Zo dat moest ik even van me afschrijven.
het is nou niet zo´n boeiend verhaal maar daar schrijf ik ook niet voor maar om me te kunnen uiten.
Ik wil niet altijd andere hier mee belasten en ik weet dat er mensen zijn die dat helemaal niet erg vinden maar ik wil het zelf niet.
En jullie hadden de keuze om het wel of niet te lezen.