Mood Switching

Lang geleden heb ik heel erg met mezelf in de knoop gezeten, dat uitte ik door zelfbeschadiging en ik geloof ik niet dat het zelf haat is als je jezelf beschadigd.

Ik heb het vandaag tegen mijn vriend verteld dat ik dat doe en ik probeerde het uit te leggen dus wil ik dat ook even proberen op internet, ik zie het als een vlucht voor de pijn die je voelt in je hart. Ik heb de laatste dagen zoveel shit over me heen gekregen en ik probeer me zo groot te houden en voor iedereen klaar te staan dat ik mezelf aan de kant zet.

Op een gegeven moment word het me echt te veel en voel ik me te klote dan is het zo'n heerlijke afleiding een kras en ik voel me weer prima ik kan weer functioneren en ik kan weer lachen

Zo heb ik het ook verteld tegen mijn vriend en gelukkig was hij heel begrijpelijk en luisterde hij goed dat was echt een opluchting, want ik was zo bang om het hem te vertellen, in eerste instantie wilde ik het helemaal niet vertellen maar hij zou er toch wel achter komen. Als ik bij hem was en mijn kleren zouden uitgaan zou hij het vanzelf zien, dus ik moest het wel aan hem vertellen.

Alleen doordat ik met zo klote voel en ik me afsluit voor elk gevoel dat ik heb voel ik me de hele dag leeg en heel zwak, ik heb met vlagen dat ik me ineens goed voel, echt van die mood switches en dat is echt ontzettend klote. Het ene moment heb ik wel zin en het andere moment niet en gelukkig had mijn vriend er begrip voor. Op alles in mijn opgeving reageer ik heel heftig, als er ruzie is of als iemand tegen me schreeuwt klap ik helemaal dicht.

Ik kan ook niet meer huilen ik heb me er helemaal voor afgesloten, als ik wat huis is het maar een paar tranen en maar heel even maar meer ook niet. Iedereen zegt dan dat ik het gewoon moet laten gaan, maar dat kan ik simpel weg niet. Ik kan de knop niet zomaar omzetten, ik denk dat het is gekomen vanuit mijn verleden, ik was vroeger al heel gevoelig en ging huilen bij een ruzie of andere dingen die heel gevoelig lagen. Hij vond dat ik dan niet zo zielig moest doen en niet moest huilen, op die manier heb ik mezelf aangeleerd om niet meer te huilen en me groot te houden in allerlei situaties.

Nu zit het alleen zo diep dat het verdriet uit mijn ogen af te lezen is, en door al dat kut gedoe is het heel verleidelijk om dat mes tegen mijn been aan te zetten, eens kijken hoe lang ik me nog kan bedwingen...

Elaine