net moeders verrukkelijke soep gegeten
zit hier met een borrel en mijn lichaam ontspant voor het eerst vandaag.
mijn eerste presentatie verliep nogal zenuwachtig. Ik sprak wel duidelijk en enthousiast, keek meer de klas in en betrok de groep bij mijn verhaal. Ik kan het
wist wel dat het gewoon wat tijd nodig had. ik sta zoveel anders voor een klas dan jaren terug.
de docent had natuurlijk wel het nodige (terechte) commentaar:
* dat ik een mooie uitstraling zou hebben en hier gebruik van moet maken. mezelf nog meer mag laten zien, omdat ik het mij makkelijk af zou gaan. Met andere woorden ik kan het, dus hoef mij niet onzeker te voelen... (hij zag zeker me blaadje trillen
)
wat een groot compliment...en wat een geruststelling. ik kreeg echt de aandacht voor mijn presentatie, moesten zelf om mij lachen toen ik grapte
achja..
wilde net een onzeker verhaal beginnen over mn nieuwe vondst
begint hij gezellig tegen mij aan te kletsen
wat schattig
toeval?