Mijn definitie van een mooie man wijkt af van de norm. En dat is al vanaf mijn vroege tienerjaren overduidelijk. Jongens die door al mijn vriendinnen als knap werden bestempeld vond ik niks. Andersom snapten zij niet wat ik in mijn crushes zag. Ik was toen al besmet met een mannen-met-lang-haar-fetish trouwens, iets waar mijn vriendinnen van gruwelden.
En nog steeds word ik er vaak aan herinnerd dat mijn mening over wat een knappe man is, niet wordt gedeeld door de mainstream-vrouw. Zo vind ik mijn vriend 1 van de aantrekkelijkste mannen allertijden, terwijl mijn vriendinnen politiekcorrecte opmerkingen plaatsen als: "ik kan me voorstellen dat
jij hem knap vindt..." en "misschien als ie zich scheert en zijn haar knipt..."
Ik word zelf echt totaal niet warm van hun partners
Mijn nichtje heeft een nieuwe vriend. Alle vrouwen in de familie, jong en oud, zijn het erover eens: wat een mooie man!
Het is zo'n fitnesstype met van die opgepompte Michelin-poppetje-armen. Ik hou daar dus totaal niet van. Sterker nog: ik walg daarvan. Met zo'n afgetraind lichaam doe je mij echt geen plezier.
Verder staat zijn kop me ook niet aan. Hij heeft wel wat weg van Ridge van The Bold and the Beautiful. Met zo'n te overdreven kaaklijn. Zo glad als babybilletjes uiteraard. Het is verder best een aardige kerel hoor, maar gewoon niet mijn type. Zoals ik waarschijnlijk ook niet zijn type ben.
Ik put daar zelf veel troost uit. Ik val niet op van die typische pretty boys of hunks, misschien moet ik mijn vriendje dan maar geloven als hij zegt niet op van die perfecte Playboybunnies/fotomodel-dames te vallen. Misschien moet ik maar gewoon blij zijn met mezelf...
yeah riiiight