mooie mensen.

Omdat ik altijd schrijf over "jij" maar deze zelden dezelfde persoon is, een uitleg over wie "jij" is.

De tovenaar
Ongeveer 3 weken geleden schopte hij mijn wereld omver met zijn puurheid.
Hij is een illusionist/goochelaar, werkt in de ICT, komt uit Leiden maar woont in mijn stad.
Houdt van thee. Is een aantal jaartjes ouder dan je zou zeggen.
Ze zeggen dat zijn ogen eng zijn, ik vind ze mooi. Ze kijken door me heen.
Ze noemen hem freak, ik vind hem mooi.
Hij is puur.
En hij is de eerste die een antwoord gaf, wat ik niet had zien aankomen, op de vraag: Vertel me wie je bent.
En naast dat alles..lijkt hij verschrikkelijk, bijna eng veel op mijn "eerste en mooiste mooie mens".

De kluizenaar
Hij woont tegenover me. Ik weet bijna niets over hem.
Niemand komt in zijn huis. Maar elke dag kijk ik meerdere malen uit mijn raam om te zien of er licht brand, of hij nog leeft.
Hij onderzoekt slapen. Ik zie hem alleen op feestjes.
Hij is verschrikkelijk goed in bed. Onzeker over zijn haar en draagt altijd een petje.
Hij is mooi omdat ik geen vat op hem krijg.

De rots
Mijn ex.
Mijn grootste rots in de branding.
Mijn stabiele factor, toen. En nu nog.
Ik heb hem veel aangedaan maar hij zal mij dit nooit verwijten.
Hij is opzoek naar zichzelf, nu pas. Omdat ik ervoor zorgde dat hij dat niet kon, toen.
Kan geen nee zeggen. Is lui. En heel emotioneel.
Hij heeft een passie, koken. En is daar heel erg goed in.

Dollie
Zij is verschrikkelijk.
Een echt "huppelkutje".
Ze weet dat ze mooi is en hoe ze dit moet gebruiken.
Ze weet heel goed wie ze is, wat ze kan en wat ze wil.
Maar ze is bang om een "freak" te zijn.
Ze is journaliste en goed in wat ze doet maar ongemotiveerd..
Ze kijkt tegen me op, soms op een ongezonde manier.
Vaak heb ik het gevoel dat ik haar moet beschermen, dat weet ze en is ze me dankbaar voor.
Ze lijkt op me, hoe ik was. Mooi, onschuldig, jong, naief.
Ze ziet gevaar en gevolgen. Ze is impulsief maar doordacht. Dat is iets wat ik van haar leer.
Ik was bij bijna al haar "eerste keren".
Het voelt als mijn kleine zusje, ze naait me waar ik bij sta.
Ze komt ermee weg.

De woordenkunstenaar
Ik ken hem niet.
Heb hem nog nooit gezien, gehoord of gevoeld.
Letters op mijn computerscherm, dat is alles wat hij is.
Maar hij doet me veel.
Hij is mooi omdat hij alleen van mij is.
Hij is alles wat ik wil dat hij is.
Ik wil hem eigenlijk ook niet zien, horen of voelen.
Hij bestaat in mijn gedachten en is daar ook vaak te vinden.
Hij maakt veel bij mij los.
Hij leert me mezelf te beheersen. Want ik zou zo in de trein naar Leiden springen.

Het meisje met het boek
Ik zie haar overal. Altijd met een boek of een schrift.
Soms op een terras. Soms op een bankje in de stad.
Het lijkt of ze de wereld om haar heen niet mee krijgt. Ze leest of ze schrijft.
Laatst zat ze op het stoepje tegenover mijn huis, tijdens het spitsuur.
Ze keer op toen ik mijn deur dicht sloeg. Ze keek me aan en ik schrok.
Ze zei: "Hee".

Eerste en mooiste mooie mens
Over hem kan ik nu niet schrijven.
Mijn houthakker.
Ik hoop hem niet tegen te komen.
Dan ben ik verloren.
Iemand vroeg mij laatst: "heb jij ooit echte liefde gevoeld?"
Ik zei: "ja". Ik dacht aan hem.