Muizenissen in vraag en antwoord

was er maar een manier om de gedachten die ik heb voor ik ga slapen of die ik heb met het wakker worden gelijk op te schrijven omdat ze verdwijnen zodra er wat tijd verstrijkt en ik ze niet meer terug kan halen of er maar gedeeltes van onthoud en het dan ook voor mij onsamenhangend word.

Het ergste zijn de vraag/antwoord stukken , gesprekken met mezelf omdat ik toch niemand heb met wie ik ze kan voeren en ja ik voel me vaak zielig en zeker alleen maar mijn leven is nooit anders geweest dus mis het alleen wanneer anderen het er over hebben.

V. Zou je het dan anders willen
A. Soms wel, soms lijkt het me heerlijk om gewoon een vriend of vriendin te bellen om iets te gaan drinken of gewoon eens de stad in te gaan, gewoon om te kletsen

V. Maar je kent toch wel iemand met wie je zoiets kan gaan doen
A. Mmm eigenlijk niet , ik weet niet eens of ik wel wil dat iemand mij echt kent

V. Er zijn er toch een paar die je gezegt hebben dat als je wilt kletsen je gewoon kan bellen
A. Dat weet ik wel maar dat is het juist, in mijn hoofd voelt dat als aandacht vragen en ik wil geen aandacht

V. Wat wil je dan wel
A, iemand die me gewoon eens belt om te vragen hoe het gaat, iemand die gewoon eerlijk geïnteresseerd is in mij of iemand die me gewoon belt om te vragen of ze/hij een bakkie kan komen drinken

V. Mis je dat dan
A. Kan je iets missen wat je nooit gehad hebt

V. Toch heb je een paar personen die je je echte vrienden noemt , hoe zit dat
A. een vriendin uit mijn schooltijd, als ik zie dat ze me nodig heeft ben ik er voor haar, een schat met een zwaar leven vroeger en nu lichamelijk veel ongemakken en onzekerheden.
Haar veilige leven hoort in haar gezin met kinderen, kleinkinderen en haar zussen.
De laatste keer we elkaar zagen was met de crematie van haar moeder waarbij ook ik de mogelijkheid kreeg om afscheid van haar te nemen en die ik beloofd heb haar dochter nooit in de steek te laten wat ik ook nooit zal doen maar het is dikwijls moeilijk voor me om telkens die eerste stap te zetten.
Andersom gebeurt het niet

een vriend uit mijn tijd van de chatboxen die ik gemiddeld 1x per jaar bel en we dan altijd de draad oppakken waar we hem hebben laten liggen, iemand die die er was in de zwaarste periode van mijn keven toen ik het niet meer zag zitten en er uit wilde stappen maar waar ik hele nachten mee gekletst heb op de chatbox en aan de telefoon, hij liet me lachen en zorgde dat alle somberheid uit mijn hoofd verdween.
Ik heb me toendertijd veel afgevraagd waarom ik niet op hem verliefd kon worden en later wist ik het want dat zou onze dierbare vriendschap veranderen, in onze gesprekken begrijpen we elkaar , zijn we gelijkgestemd ,luisteren we naar elkaar en kunnen we ieder onderwerp aan.
Het respect voor hem is enorm zijn manier van denken ruim en uniek ondanks ook hij zijn problemen heeft gehad en nog heeft

V. Die twee zijn belangrijk voor je waarom bel je ze niet
A. Moet ik eigenlijk doen ....... binnenkort

V. Vacantie ondertussen afgelopen en de eerste twee werkdagen weer voorbij , blij dat je weer aan de gang bent
A. Ergens wel , ik ben blij dat de "normale" regelmaat weer terug gaat komen maar de corona tijd maakt me onrustig omdat ik van regels ben en zie dat iedereen om me heen die regels overtreed omdat ze het onzin vinden of vinden dat alles over de top gebracht word maar daarbij ook niet accepteren dat anderen er wel op willen letten en zich er wel boos over maken

V. Wat doet dat met je
A. Het maakt me boos, opstandig en verdrietig zeker als ik net hoor dat een vriendin van ons samen met haar man ziek thuis zijn door het virus

V. Hoe reageer je dan bij die mensen in de buurt
A. Afstandelijk, loop zichtbaar 4uim om hen heen en wacht geduldig wanneer iemand in de weg staat maar het doet mijn zin in werken geen goed gelukkig werk ik het grootste gedeelte alleen in een grote hal dus hoef niemand te zien of te spreken als ik dat niet wil en probeer dat ook zoveel mogelijk vol te houden maar soms moet ik gewoon even mensen zien en spreken en probeer dan gelijk door te lopen naar kantoor waar de enige collega zit die ik het meeste vertrouw en waar ik alles tegen kan zeggen maar die me gelukkig ook eerlijk haar mening geeft wanneer ze denkt dat ik iets fout zie.
Jammer genoeg worden ook die gesprekken minder omdat er iemand op kantoor zit die zich graag met ieder gesprek bemoeid wat me gelijk weer kriegel maakt en dus zo snel mogelijk weer omdraai om naar mijn veilige werkplek te gaan.

V. Je verstopt je
A. Ja dat klopt, dat is mijn veiligheid, altijd al geweest zolang ik daar al op dat plekje werk maar nu met de corona dus nog meer is geworden, als ze ooit besluiten me daar weg te halen dan denk ik niet dat ik nog ergens binnen dit bedrijf op mijn gemak zal zijn want ik stoor me aan de onverschillige manier van werken van mijn collega's, hun desinteresse, de rommel die ze maken, de regels die ze overtreden en de roddels op de vloer dat geouwehoer over anderen terwijl ze zelf geen steek anders zijn.

V. Zomaar ineens tussendoor is er eigenlijk iemand van je bekenden die weet dat je hier op md schrijft
A. Nee, niet dat ik weet waarom

V. Zou het niet een kier zijn om dit aan iemand die je vertrouwd te laten weten gewoon om te laten weten wie je bent en wat je denkt
A. Ik heb er wel eens aan gedacht maar zou zo niet even kunnen zeggen van wie ik zou willen dat die persoon alles zou lezen wat ik altijd en nog steeds schrijf want meestal als ik iets post is het negatief en zijn het dingen die ik van me af moet schrijven om niet gek te worden, iemand die dit leest zou er van schrikken en niet weten wat hij of zij er mee zou moeten net zoals ik ook nog steeds al mijn geschreven dagboeken heb waar ik zelfs depri van word als ik die opnieuw lees..... nee ik denk niet dat het een optie is

V. En jouw manneke dan, heeft hij niet het recht dit van je te weten
A. Nee niet echt, hij is de liefde van mijn leven ,mijn alles en super lief voor me maar zou me alleen maar nog meer willen beschermen dan wat hij nu al doet en dat zou verschrikkelijk zijn hij heeft ook recht op zijn eigen leven wat in het gedrang kom als hij weet hoe negatief ik soms in mijn gedachten bezig ben
Nee dat wil ik gem nooit aan doen, daarvoor hou ik teveel van hem.

A. Ik word moe, ik wil er mee stoppen, stel geen vragen meer, ik ben op
Weer teveel om over na te denken en ik weet hoeveel vragen je nog wilt stellen dus bewaar ze maar tot ik weer een keer zin heb om md te openen

Tot ziens.