my nostalgia
Then you wake up, you've dreamed...memories...my nostalgia
Dat is waar mijn dag vandaag mee begon. Wakker worden met de herinnering van je droom en daardoor heimwee naar vervlogen tijden en vooral liefde hebben.
Hoe kun je toch zo vast blijven houden aan 1 liefde? Ik vraag het me al bijna 22 jaar af.
Het is toch niet te geloven dat er helemaal niemand anders is die mij hetzelfde gevoel kan geven wat deze persoon mij ooit eens drie maanden lang gaf.
Als ik hem nu zou tegenkomen, wat erg onwaarschijnlijk is, dan zal die vonk van toen er niet eens meer zijn. Maar waarom dan toch een brok in mijn keel, waarom toch een pijnlijk hart en soms tranen als ik aan hem denk? Soms denk ik wel eens 'zal ik hem stiekem opzoeken?' omdat ik weet waar hij kan zijn, maar mijn verstand vindt dat niet goed. Net zoals die programma's waarin mensen elkaar (veelal vakantieliefdes) na weet ik hoeveel jaar weer zien. Nee dat hoeft echt niet, het zal alleen maar ongemakkelijk aanvoelen. Maar de vraag blijft wel: waarom kan ik niet loslaten en mij openstellen voor anderen? Of komt het door bepaalde keuzes die ik in mijn leven gemaakt heb dat ik niemand meer ben tegengekomen? Ik denk dat alleen ik dat antwoord kan geven.
Een paar weken geleden zat ik op You Tube een clipje van Moloko te kijken en las de commentaren. Eén daarvan was:
sh.t time goes by so fast, you're with your friends in a club, drinking you poison and chatting with some funny guy, then someone is looking at you, someone special, you two were once together, but now you don't talk to each other anymore, only a quick look, dreaming of how things could have ended differently, then you go home, you go to bed, you wake up 11 years later, you listen to this song on YT and you go back to that night again, in 2000. We're still looking at each other, in my mind, 2011Dit stukje had ik kunnen schrijven, het beschrijft zo goed mijn laatste herinnering aan hem. Alleen een ander nummer en het was 1989 of 1990 dat weet ik niet eens meer.
Nostalgie en PMS is goed voor een waar klotegevoel!!!!
Ben blij dat ik morgen weer moet werken
kaira, vrouw, 59 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende