my story begins!!
Dear Diary,
Er spelen op het moment zoveel dingen, dat ik maar heb besloten om een dagboek te starten, niet alleen om het van me af te schrijven maar misschien ook om andere te inspireren.
December 2009 hebben mijn vriend Jeffrey en ik besloten om te stoppen met de pil. We dachten omdat we jong zouden zijn het snel zou lukken we zijn beide 21 en ik zeker binnen een half jaar zwanger zou worden. Sinds december 2009 heb ik elke maand een teleurstelling door toch ongesteld te worden. We zijn nu inmiddels één jaar en een maand veder en ben nog steeds niet zwanger.
Ik heb zeker 8 maanden lang gezeurd aan Jeffrey's hoofd of hij lang de dokter wou gaan om zijn zaad te laten testen, elke keer schoof hij het weg en belde niet. Ik was al onzeker geworden over het feit dat het maar steeds niet lukte, maar doordat hij steeds niet belde werd ik nog onzekerder. Ik had het gevoel dat hij geen kind van me wou, of het minder graag wilde als ik. Hij begreep niet wat het voor mij betekende om kinderen te krijgen, en vooral om elke maand die teleurstelling te zien als ik weer ongesteld werd.
Nu werk ik sinds september 2010 bij een buitenschoolse opvang, ik werk daar elke dag met kinderen en daardoor is mijn kinderwens nog groter geworden. Elke avond zie ik vaders en moeders hun kind(eren) ophalen. Dan denk ik bij mezelf, zou ik ook ooit mijn kind kunnen ophalen of zou ik nooit kinderen kunnen krijgen.
Afgelopen woensdag heb ik de eerste stap gezet en de dokter gebeld, ik heb volgende week donderdag 27 januari een afspraak. Jeffrey heeft ook eindelijk gebeld en moet maandag langs de dokter en dan krijgt die een doorverwijzing naar een Gynaecoloog. Misschien is dit eindelijk het begin naar onze kinderdroom en een einde aan mijn onzekerheid.
Ik ben op het moment zo onzeker en heb zoveel stress, ik heb het druk met school en met me werk, daarnaast die stress van het misschien geen kinderen kunnen krijgen. Ik word heel prikkebaar en dat reageer ik af op Jeffrey. Hij verdient het niet hoe ik tegen hem doe, maar hij snapt me ook niet. Ik heb af en toe gewoon een schouder nodig, en iemand die aan me vraagt hoe het gaat of erover praat. Hij heeft het er nooit over en als ik vraag wat hij er van vind dat ik elke maand ongesteld word geeft hij vaagjes andwoord. Mijn kinderwens is heel erg groot, maar het is het niet waard om Jeffrey kwijt te raken door de spanning dat het niet lukt. Hij is mijn grote liefde ook al beseft hij het zelf niet zo denk ik.
Nou, maandag en donderdag zijn de spannende dagen, ik kijk er wel tegenop..
loves, Claudd
Er spelen op het moment zoveel dingen, dat ik maar heb besloten om een dagboek te starten, niet alleen om het van me af te schrijven maar misschien ook om andere te inspireren.
December 2009 hebben mijn vriend Jeffrey en ik besloten om te stoppen met de pil. We dachten omdat we jong zouden zijn het snel zou lukken we zijn beide 21 en ik zeker binnen een half jaar zwanger zou worden. Sinds december 2009 heb ik elke maand een teleurstelling door toch ongesteld te worden. We zijn nu inmiddels één jaar en een maand veder en ben nog steeds niet zwanger.
Ik heb zeker 8 maanden lang gezeurd aan Jeffrey's hoofd of hij lang de dokter wou gaan om zijn zaad te laten testen, elke keer schoof hij het weg en belde niet. Ik was al onzeker geworden over het feit dat het maar steeds niet lukte, maar doordat hij steeds niet belde werd ik nog onzekerder. Ik had het gevoel dat hij geen kind van me wou, of het minder graag wilde als ik. Hij begreep niet wat het voor mij betekende om kinderen te krijgen, en vooral om elke maand die teleurstelling te zien als ik weer ongesteld werd.
Nu werk ik sinds september 2010 bij een buitenschoolse opvang, ik werk daar elke dag met kinderen en daardoor is mijn kinderwens nog groter geworden. Elke avond zie ik vaders en moeders hun kind(eren) ophalen. Dan denk ik bij mezelf, zou ik ook ooit mijn kind kunnen ophalen of zou ik nooit kinderen kunnen krijgen.
Afgelopen woensdag heb ik de eerste stap gezet en de dokter gebeld, ik heb volgende week donderdag 27 januari een afspraak. Jeffrey heeft ook eindelijk gebeld en moet maandag langs de dokter en dan krijgt die een doorverwijzing naar een Gynaecoloog. Misschien is dit eindelijk het begin naar onze kinderdroom en een einde aan mijn onzekerheid.
Ik ben op het moment zo onzeker en heb zoveel stress, ik heb het druk met school en met me werk, daarnaast die stress van het misschien geen kinderen kunnen krijgen. Ik word heel prikkebaar en dat reageer ik af op Jeffrey. Hij verdient het niet hoe ik tegen hem doe, maar hij snapt me ook niet. Ik heb af en toe gewoon een schouder nodig, en iemand die aan me vraagt hoe het gaat of erover praat. Hij heeft het er nooit over en als ik vraag wat hij er van vind dat ik elke maand ongesteld word geeft hij vaagjes andwoord. Mijn kinderwens is heel erg groot, maar het is het niet waard om Jeffrey kwijt te raken door de spanning dat het niet lukt. Hij is mijn grote liefde ook al beseft hij het zelf niet zo denk ik.
Nou, maandag en donderdag zijn de spannende dagen, ik kijk er wel tegenop..
loves, Claudd
22 jan 2011
- meld ongepast verhaal
-
Dutch Bird
zaterdag 22 januari 2011 18:57
Welkom op My Diary, je zult merken dat je niet de enige bent die een heel traject door heeft moeten gaan voor die kinderwens eindelijk in vervulling komt. Zoek de verhalen van Pleun maar op. Zij is inmiddels zwanger na een heel traject door te zijn gegaan. Hopelijk vind je het fijn om die herkenning te zien- en natuurlijk om te zien dat Pleun inmiddels bijna een trotse mama is!
Succes er mee, en ik ben benieuwd naar je toekomstige verhalen. Ik hoop dat we al snel een positieve My Diary bericht krijgen te lezen!!
groetjes Imke -
*.Angel.*
zaterdag 22 januari 2011 19:10
Welkom indeed!
Hoe lang zijn jullie al samen? Natuurlijk zijn dit soort dingen extreem stressvol, maar als je er allebei voor wilt gaan dan brengt het je juist nader tot elkaar, in plaats van dat hij is zat wordt..
Anyhow, nog even afwachten en hopelijk wordt er snel wat meer duidelijk! -
Clauuudd
maandag 24 januari 2011 22:16
We zijn nu 1,5 jaar samen, het is misschien nog kort, maar allebei hebben we een sterke kinderwens en dat kwam al heel snel naar boven.
Angel: Je heb helemaal gelijk, ik merk gelukkig sinds kort dat hij me beter begrijpt en inziet hoe belangrijk het voor me is!
Leuk dat jullie mijn verhalen volgen trouwens!
Groetjes
-
Butterfly~
maandag 24 januari 2011 23:37
hey,
welkom hier!
wat fijn dat jullie dit samen gaan doen zeg!
maar echt onzeker hoef je er toch nog niet over te zijn denk ik?
zoiezo duurt het vaak een half jaar voordat de pil volledig is uitgewerkt (bij de meeste)
hier duurde het anderhalf tot 2 jaar
maar ok ik moet zeggen ik had soms ook wel twijfels.
maar iniedergeval fijn dat hij toch gaat.
en ik lees in je nieuwe verhaal dat hij morgen gaat
dus succes alvast!!
en ook al heb je 'kort' een relatie... na je 18e weet je vaak toch wel of iets goed zit of niet.... en bovendien kan het zelfs ook nog fout gaan als je 20 jaar samen bent
volg gewoon je gevoel toch,dan zit je altijd goed -
Relativety
woensdag 26 januari 2011 21:54
Ik wens jullie heel veel sterkte en al het geluk toe.
Hopelijk houden jullie binnenkort een positieve test in handen.
jullie weten waarvoor jullie het doen -
*M*
donderdag 27 januari 2011 00:15
Succes morgen.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 feb 2011 Vergenlijken....
- O 27 jan 2011 Kaarten Ne-Yo 5 maart ( 4 )
- O 26 jan 2011 levensmotto?? ( 3 )
- O 26 jan 2011 doktersbezoek
- O 24 jan 2011 1 dag te vroeg.. ( 3 )
- O 22 jan 2011 my story begins!! ( 6 )