Nachtgedachten

De nacht. Gemaakt om te rusten. Maar lukt dat ook altijd? Bij mij niet. Het lijkt wel of in de kleine uurtjes de schaduwen langer zijn.
Dreigender ook. Ik kijk ernaar en verwonder me erover.
Wat is er gebeurt dat ik dit nu zo zie?
Of was 't altijd al zo?
Zag ik het eerst niet omdat ik sliep?
Min of meer zorgeloos?

Ik woel me door de nacht. Ik ben moe maar lig toch wakker.
Mijn hersens draaien rondjes, en komen steeds tot dezelfde conclusies.
Toch stoppen die gedachten daarmee niet. Nee, alles begint gewoon weer overnieuw. En overnieuw en overnieuw..
Eindeloos en ongeneeslijk.

's Morgens is er niemand die iets aan me merkt.
Ik sta op en speel het spel. Een Oscarwinnende rol.
Glimlach geschilderd op een porseleinen masker.
Net echt en bijna ondoordringbaar.
Bijna niemand heeft er achter kunnen kijken.
Bijna niemand wil dat ook. Ze geloven liever in de façade. Omdat dat makkelijker is.
Geeft niets. Ik blijf wel in mijn rol.
Al vraag ik me af hoelang een porseleinen masker meegaat voordat het breekt..
05 feb 2015 - bewerkt op 06 feb 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende