Natte... trein.

Terwijl de trein door de polder raast,
als mijn gedachten door onze herinneringen,
strijden druppels water op het raam.

De tweestrijd van het water
eindigd onder aan het raam,
wanneer de druppels één worden.

Het moment dat onze handen zich vastklampen
aan onze laatste, verdorde, strohalm.

Zo razen wij,
stilzwijgend tot schreeuwend van binnen,
door de realiteit die 'nu' heet.



Damn, laat het nooit meer regenen als ik in de trein zit. Ik ga er raar van schrijven.


Cheers,

Joint.
11 okt 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende