Niet Grappig
Laatst was ik een avondje uit met Engelbert en Christoffel. Je kent het wel, gewoon, dit, dat, naar de ene kroeg, naar de andere kroeg, bij mensen op bezoek, naar de winkel, dat soort dingen. Het maakte eigenlijk ook helemaal niet uit wat we deden, want soms gaat het nou eenmaal niet om de dingen die je doet, maar om het gezelschap waarmee je die dingen al dan niet uitvoert. En dit keer bestond dat gezelschap uit Engelbert en Christoffel, mijn allerbeste vrienden in de hele wereld. We hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien, dus we hadden flink wat bij te kletsen. Maar ja, na een uurtje heb je dan ook niet echt meer iets te vertellen. Dus zaten we daar, in die kroeg, een beetje schaapachtig naar elkaar te lachen, dus ik dacht, weet je wat, ik doorbreek deze ongemakkelijke stilte en ik vertel gewoon een mop!
Dus vertelde ik een mop. Toen ik klaar was met vertellen stonden Engelbert en Christoffel allebei abrupt op van hun barkruk en ze gingen poolen. Ik liep ze verontwaardigd achterna. "Hee," zei ik, "wat is dat nou, ik heb zojuist een mop verteld!" Zegt die ellendeling van een Engelbert opeens:"Ik weet het, Günther, ik was erbij. Hij was gewoon niet zo grappig. Sorry."
"NIET GRAPPIG," bulderde ik, "NIET GRAPPIG?! Ik zal je iets laten zien wat niet grappig is!" En met die woorden pakte ik zijn glas cola af en dronk ik het in één slok leeg. Vervolgens ben ik naar huis gegaan, op de Vespa van Christoffel, gewoon om hem te verwarren, dat hij zou denken, hee, waar is mijn Vespa nou.
Eenmaal thuis heb ik de Spareribs Express gebeld, gevraagd wat ze aan het doen waren en of ze zin hadden om een feestje te komen bouwen bij mij thuis. Hadden ze niet, maar ik kon het altijd proberen. Toen ben ik maar het volgende hoofdstuk gaan lezen in mijn nieuwe boek van Saskia Noort.
Günther, man, 46 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende