Ik was vandaag op bezoek bij mijn broer. Is bang dat ik me thuis verveel. Dwong mijn nichtje tot het afstaan van haar oude Nintendo DS. Ze sputterde wat tegen. Maar kwam daarna met de nogal chanterende opmerking tegen
mij:'' Okay, je mag 'm meenemen, maar dat moet je wel vaker komen.''
Kreeg ook nog wat spelletjes te leen. Maar ik doe er nog niks mee. Doodsbang ben ik voor dat ding.
Want ik ken mezelf. Ik ben zwaar verslavingsgevoelig. Voor je het weet zit ik ieder vrij uurtje boerderij te spelen..
Koeien melken en zo. Nu ik het zo schrijf denk ik ; wat een idioot gedoe, dat kan NOOIT verslavend zijn, maarja.
Ik heb ooit ook dagenlang een Tamagotchi in leven gehouden. Uiteindelijk was ik stiekem blij dat 'ie doodging..
Computerspelletjes..ik kan niet meer ophouden als ik eraan begin. Vooral niet als ik zo'n ranglijst zie met de namen van mijn neefjes erop. Want dan moet en zal ik, koste wat het kost, over die score heen.
Langzaam kom je steeds dichterbij. Tot..JA HOOR! De ultieme dag van glorie aanbreekt. En ik, na bloed, zweet en tranen, mijn naam bovenaan zie prijken. Alleen vind ik dat spelletje daarna geen moer meer aan.
Weg uitdaging, exit spelletje..
Stiekem straks nog even kijken naar dat ding [eng]. Kreeg nog een kleine uitleg hoe hij werkt.
Op pubersnelheid. Veel te snel voor mij. Gelukkig zitten er overal boekjes bij, kan ik het rustig lezen.
En wat daarna gebeurd..Geen idee. Maar als ik er een paar dagen niet ben..
Dan zit ik op de boerderij. Of ben ik aan het braintrainen..Wordt ik eindelijk wat slimmer misschien..