Nintendo-kind
"Zullen we een spelletje doen?" stelde mijn vriend gisteravond voor omdat er toch geen zak op de tv was.
"Ok, wat wil je doen?" antwoordde ik.
"Rayman?"
"Ok!"
En even later zat ik met de slappe lach op de bank terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.
Dat heeft misschien wat uitleg nodig.
Kijk, ik ben geen console-kind. Ik ben niet opgegroeid met Nintendo. Er waren in mijn jeugd wel kinderen die een Nintendo hadden, en daar speelde ik weleens mee, maar veel ervaring met het hanteren van een console heb ik niet. En dat is nog steeds te merken. Mijn motoriek blijkt een ernstige achterstand te hebben die ik waarschijnlijk nooit meer zal kunnen inhalen.
De meeste speeltijd zweefde mijn Rayman-poppetje als een opgeblazen ballon door het scherm totdat vriendlief me weer levend wilde maken. En daardoor zat ik dus met de slappe lach op de bank. Omdat ik steeds weer mijn poppetje de diepte in zag verdwijnen. Wel 3x achter elkaar op precies hetzelfde punt :'
En dan mijn vriend (die wèl is opgegroeid met Nintendo) er gefrustreerd naast: "Oh kom op! Doe nou even je best!"
"Ik ga gewoon door hoor!"
"Pak jij die munt even?"
"Nee, ik ben al dood."
"Alweer?"
Er is gewoon echt iets heel komisch aan het zien verdwijnen van je poppetje in de diepte. Vooral als dat steeds weer op hetzelfde deel van het scherm gebeurd. Ik had het dus niet meer. En door de tranen zag ik ook niet meer wat ik deed, waardoor mijn prestatie nóg slechter werd.
En toen kon mijn vriendje het ook niet meer tegenhouden en begon ook te lachen. Zaten we als 2 halve garen op de bank te schuddenbuiken.
Het maffe is dat we Rayman al wel eens hebben uitgespeeld. Er was dus een tijd dat ik het wel kon. Maar inmiddels ben ik de controls vergeten en blijkbaar heb ik meer tijd nodig om dat weer op te halen dan vriendlief.
Ach, we hebben wel lol gehad en daar gaat het om!
"Ok, wat wil je doen?" antwoordde ik.
"Rayman?"
"Ok!"
En even later zat ik met de slappe lach op de bank terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.
Dat heeft misschien wat uitleg nodig.
Kijk, ik ben geen console-kind. Ik ben niet opgegroeid met Nintendo. Er waren in mijn jeugd wel kinderen die een Nintendo hadden, en daar speelde ik weleens mee, maar veel ervaring met het hanteren van een console heb ik niet. En dat is nog steeds te merken. Mijn motoriek blijkt een ernstige achterstand te hebben die ik waarschijnlijk nooit meer zal kunnen inhalen.
De meeste speeltijd zweefde mijn Rayman-poppetje als een opgeblazen ballon door het scherm totdat vriendlief me weer levend wilde maken. En daardoor zat ik dus met de slappe lach op de bank. Omdat ik steeds weer mijn poppetje de diepte in zag verdwijnen. Wel 3x achter elkaar op precies hetzelfde punt :'
En dan mijn vriend (die wèl is opgegroeid met Nintendo) er gefrustreerd naast: "Oh kom op! Doe nou even je best!"
"Ik ga gewoon door hoor!"
"Pak jij die munt even?"
"Nee, ik ben al dood."
"Alweer?"
Er is gewoon echt iets heel komisch aan het zien verdwijnen van je poppetje in de diepte. Vooral als dat steeds weer op hetzelfde deel van het scherm gebeurd. Ik had het dus niet meer. En door de tranen zag ik ook niet meer wat ik deed, waardoor mijn prestatie nóg slechter werd.
En toen kon mijn vriendje het ook niet meer tegenhouden en begon ook te lachen. Zaten we als 2 halve garen op de bank te schuddenbuiken.
Het maffe is dat we Rayman al wel eens hebben uitgespeeld. Er was dus een tijd dat ik het wel kon. Maar inmiddels ben ik de controls vergeten en blijkbaar heb ik meer tijd nodig om dat weer op te halen dan vriendlief.
Ach, we hebben wel lol gehad en daar gaat het om!
10 nov 2016
- meld ongepast verhaal
-
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
donderdag 10 november 2016 09:58
Nintendo maakte een groot deel uit van mijn jeugd. Nog steeds.
Ik was net een tienermeisje bij een Justin Bieber concert haha, toen ik Charles Martinet de hand mocht schudden. Kippenvelmomentje.. -
Pantoffel
donderdag 10 november 2016 10:03
Who the hell is Charles Martinet?
-
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
donderdag 10 november 2016 12:05
Een van mijn jeugdhelden. De man die de voice-actor is van o.a. Mario & Luigi. Maar dus vooral van Mario. 3 jaar geleden was hij in Amsterdam om een Mario game te promoten dus ben ik er heen gegaan. Ik heb nog steeds de gesigneerde game (die best matig is) en een gesigneerd 1-up jacket. Oh ja.. En een foto.
-
dunkelheit
donderdag 10 november 2016 12:14
Ik ben opgegroeid met beide
Toch vind ik console fijner dan pc -
Pantoffel
donderdag 10 november 2016 15:36
Leuk hoor @Zuko
@dunkelheit Mijn vriend had vroeger een controller die je kunt aansluiten op de pc. Gamepad heette dat ding geloof ik. We zijn hem helaas kwijt. Best of both worlds! -
Zuko (opgeheven op 13-05-2020)
donderdag 10 november 2016 16:07
^ Dat is wel een hele leuke.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 mei 2018 Held of moordenaar? ( 4 )
- O 20 apr 2018 Kingsize bed ( 4 )
- O 20 apr 2018 Miracle Morning #2 ( 7 )
- O 06 apr 2018 Zijn jullie trots op me? ( 7 )
- O 03 apr 2018 Kat ( 5 )
- O 17 mrt 2018 ~ De luie kat ~ ( 7 )
- O 10 mrt 2018 Feeding the Beast ( 7 )
- O 13 dec 2017 Toch een kinderwens ( 9 )
- O 25 nov 2017 Bejaardenvoedsel
- O 07 nov 2017 Cadeautje ( 2 )
- O 04 okt 2017 Tandpasta ( 10 )
- O 30 sep 2017 Heet 18+ ( 3 )
- O 18 aug 2017 Romantiek? ( 5 )
- O 16 aug 2017 Kent u dit? ( 5 )
- O 10 aug 2017 Lekker kontje ( 10 )