-no title-
Godsamme!! Dat je je zo verrot kan voelen na het zien van de Disney-video ‘Ariel’!!!
Na het zeven weken lang aanhoren van Disney-liedjes van mijn mede-tentgenote op mijn vakantiewerk, wilde ik weer eens heel erg graag de bijbehorende film zien. En het is waar: Hij blijft leuk om te zien; ook al lees je tijdschriften, check je je mobiel en drink je veel thee tussendoor. Hij pakt me, sleurt me mee, naar de dieptes van de oceaan, waar de meerminnen en meermannen leven, naar het duistere hol van Ursula, de zeeheks, die Ariel betovert en zo haar stem steelt. Om die later weer te gebruiken bij een van haar snode plannen, om Prins Erik, voorbestemt voor Ariel, in te pikken. Natuurlijk komt het allemaal goed. Ariel trouwt de Prins. De liefde vindt uiteindelijk toch wel de weg omhoog, vanuit de zwarte grotten naar de o zo blauwe buitenlucht, waar het geluk in de lucht lijkt te zweven. Waarom werd ik daar nou zo emotioneel van! Toen Ariel en haar Erik trouwde, zat ik op de bank met tranen in mn ogen! Ik dacht terug……terug aan mijn laatste liefde, die zichzelf nog steeds niet helemaal verwijderd heeft uit mijn lijf, mijn hart en mijn hoofd. Ik dacht, dat ik hem niet zou missen. Dat doe ik ook niet, wat ik mis is de liefde, niet de persoon waaruit die liefde voortkwam. Al was het wel een lekkere belichaming van de liefde. Het was in een mooi lijf gegoten. Dat wil ik. Dat wil ik! Dat wil ik weer! Maar hoe kom je eraan…..
fgfg
blondje, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende