nog een vervolg...

Na een paar maanden in januari hadden Mark en ik een huis gevonden. Het stelde niet veel voor: woonkamer, keuken, kleinbadkamertje, slaapkamer en kinderkamer. 3 hoog in een appartement. We hadden het helemaal opgeknapt, het was een erge rotzooi. Ik was ondertussen gestopt met werken, ik wilde me ondanks alles goed concentreren op mijn zwangerschap zodat de baby niets tekort zou komen! Gelukkig heeft Mark wel een goede baan (hij is meester van groep 3 (jah, erg jong he??)). We konden dus nog rondkomen. Het werd wel onwijs zwaar voor me; zo'n dikke buik!! Het begon me ook te vervelen: dat thuis zitten! Toen eindelijk de weeen waren begonnen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. We wilden geen risico nemen! Carlijn is om presies te zijn om 14.36 geboren. We waren dolgelukkig! Toen kwam een moeilijk moment voor mij: ik ging mijn ouders bellen. Ik zei niets, alleen dat ze naar het ziekenhuis moesten komen. Mark bracht ze naar mijn kamer. We waren allemaal heel erg gespannen. Toen vertelde ik het: "Mam, je bent oma! ik heb een dochter!" Mijn moeder begon te huilen. Niet van verdriet; maar van blijdschap! We hadden het uitgepraat en alles was weer goed!

Na een paar dagen in het ziekenhuis mochten we naar huis. Het kinderkamertje was al helemaal af. Het was zo leuk om al die kleertjes te kopen! Je weet niet hoe schattig die dingen zijn! (Carlijntje heeft nu een hele voorraad!!)

Het gaat nu echt onwijs goed. Ik weet dat als we een beetje meer geld willen hebben, ik ook een baan moet gaan zoeken. Ik denk dat ik als Carlijn wat groter is, mijn HAVO diploma ga halen. Maar voorlopig blijf ik nog even lekker thuis bij carlijn!!!erg vrolijk
18 apr 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van *star*
*star*, vrouw, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende