Nog niet genoeg veiligheid in het contact ?

Lieve lezers,

Tis alweer een tijdje terug dat ik wat heb geschreven.
Het gaat niet zo lekker..
Niks boeit mij nog en stel ik ga al wat “leuks” doen dan moet ik liegen over dat ik het o zo gezellig vond.

Afgelopen zondag ben ik gaan bowlen met mijn moeder haar man en mijn zus. Mensen die mij al een tijdje volgen weten dat ik eigenlijk geen tot nauwelijks contact met mijn moeder heb. Van mijn kant hou ik het af.. omdat het mij gewoon heeel veel negatieve energie geeft. Ben ook weer blij dat ik dat contactmoment er weer heb opzitten en ik weer even niks hoef met haar.

Afgelopen woensdag met de vriendin van mijn vader haar dochter en mijn zus een middagje wezen winkelen en terrasje.
Het eten ging mij gelukkig wel makkelijk af. Ik dacht dat ik het niet op zou krijgen omdat ik veel minder eet normaal, maar het ging mij goed af. Maar heeft het mij positieve energie gegeven.. eerlijk nope
Was erna wel helemaal gesloopt.

Vandaag had ik weer gesprek met mijn psychologe. Het gesprek liep niet zo soepel wat de laatste keren ook het geval was.
In mijn hoofd was het oorlog. Maar kon het niet delen wat er nu precies in mijn hoofd afspeelt. Ik was ook totaal niet bezig geweest met mijn huiswerk. Het lukt mij gewoon niet meer zo goed om mee te werken, omdat er sws een deel is die enorm in de rem staat. En alles saboteert. Ik wil dat deel geen ruimte geven maar op deze manier werkt het ook niet.
Vandaag merkte ik dat de kleintjes ook ruimte wilde maar hun ervaren het contact nog niet als veilig genoeg om ook echt tot uiting te komen. Ik ben ook letterlijk bang voor hun stemgeluid. Geldt trouwens ook voor andere delen maar volgensmij hebben bepaalde delen wel al hun stem letterlijk laten horen.
Ik merkte dat mijn psychologe het ook best wel lastig vind dat het mij nu niet meer goed lukt om mee te werken. Ze gaf aan dat we misschien te snel gaan en dat we de delen meer ruimte moeten geven.
Ik vind het erg fijn dat ze meedenkt, zo gaf ze vandaag aan dat ze de volgende keer materiaal (blokken, poppetjes, dieren) meeneemt om te kijken als mij op die manier lukt om delen te kunnen delen/uiten. Iets in mij reageerde hier heel positief op dus ik ben benieuwd als het mij wat op kan leveren.

Die kleintjes vinden het zoooo moeilijk om een deur open te zetten. Zoveel angst voor overdrachtgevoelens en toch opzoek naar een soort van geborgenheid om ook dingen te kunnen gaan delen.

Ik worstel op dit moment heel erg met mijn gevoelloosheid?? Naja dat niks mij dus boeit en dan toch tegelijkertijd gewoon een heeel naar gevoel!
Het lukt mij niet zo goed om er iets positiefs tegenover te zetten.
Ik blijf mijn dingen wel gewoon doen hoor je weet wel die dagstructuur om niet nog veder te zakken maar het is echt ontzettend moeilijk. Heb ook gewoon het idee dat ik nergens helemaal mezelf kan zijn.
Ik moet altijd maar doen alsof ..


Voor nu een fijne avond
Dikke knuffel
Kleintje