nog steeds in de knoop

Jup i'm back met nog steeds mijn gevoelens in de knoop. Ik miss hem nog best wel, en ik wil graag verder, en een nieuwe liefde hebben, maar ik weet dat het daar nog niet de tijd voor is. Ik zit nog te veel over hem te denken. Het is nu meer dan een half jaar geleden en ik heb gewoon het gevoel dat er een puzzel stukje uit mijn puzzel is gehaal, alsof ik een gat in mijn maag heb.

En nu begrijp ik ook waarom je altijd zo'n hekel der aan had als ik achter mijn telefoon zat. Je kom geen normaal gesprek met me voeren, maar weet wel dat ik echt ziels veel van je hield, en nog steeds doe. Vooral nu merk ik het omdat mijn ouders en vrienden precies hetzelfde doen.
en ik mis je jaloerse buien, het gevoel dat iemand van me hield, en het spijt me dat ik er soms best gemeen op reageerde, je betekende echt heel veel voor me..

Ja natuurlijk weet ik dat je dit nooit zal lezen jij hebt niet md, en bovendien ga jij wel al verder met een nieuw meisje, die een stuk knapper dan mij is.. het had waarschijnlijk ook nooit gewerkt tussen ons, we hadden beiden ons eigen leven ondanks dat we een relatie hadden, en je woonde echt heel ver weg.. maar je missen doe ik nog iederen dag, en zelfs na een half jaar loopt er nog elke avond een traan over mijn gezicht, en niet omdat ik niet blij voor je ben dat je gelukkig bent, maar omdat ik niet de gene ben die je dat maakt.

Ook heb ik nog altijd je sieraden hier liggen en weet echt niet wat ik er mee moet..

Ik heb er wel eens over nagedacht om je een brief te schrijven ter afsluiting, om te zeggen dat ik je mis en ik wou dat we nog vrienden konden zijn, maar ik weet dat dat geen goed idee is omdat jij verder bent gegaan, bovendien maak ik het mezelf alleen maar moeilijker.

Ik moet me proberen te richten op mijn toekomst, niet denken aan zm, maar gewoon verder gaan, was ik maar zo sterk als jij.. maar na langer dan 2 jaar, met over de drempel te zetten en niet maar aan je te denken lukt me niet. Ik wil gewoon dol graag verder.. ik wil niet elke avojd huilem omdat ik je mis, ik wil juist graag lachen omdat mijn leven super is, dat om dit verdriet ook is, ik heb vrienden en familie waar ik van hou, en die dat ook van mij doen. Ik kan sporten en naar school gaan in een veilige omgeving met mijn vrienden.. wetend dat het erger ken probeer ik mijn negatieve gedachtes weg te schuiven, op de hoop op een dag iemand tegen te komen die mij jou laat vergeten, hoe diep je ook in mijn hart zit als mijn echte eerste liefde..