Toen ik je zag na al die jaren weer,
dacht ik echt, voor mij geen ander meer,
want het voelde als die eerste keer.
Nooit eerder zo gevoeld.
Jaren geleden zagen wij elkaar staan,
maar durfde toen het avontuur niet aan,
een ieder is zijn eigen weg gegaan.
Nooit eerder zo gevoeld.
Maar onze wereld bleek dan toch wel klein,
want bij toeval was jij weer daar,
het voelde echt vertrouwd en heel erg fijn,
jou te spreken, zien, na zoveel jaar.
Jij had jouw verhaal en ik dat van mij,
maar die verhalen brachten ons dichterbij,
tot een heel mooi boek en dat waren wij.
Nooit eerder zo gevoeld.
Het boek is klaar en pennen liggen stil,
van jouw hand kwam het laatste stuk,
geen open eindes meer, hoe graag ik ook wil,
ieder op zoek naar nieuw geluk.
Nooit meer samen zijn, jou niet meer aan mijn zij,
het voelt zo leeg, was jij nog maar met mij,
gewoon weer ons, jij en ik, een wij.
Nooit eerder zo gevoeld.
Nooit eerder zo gevoeld