Normaal


Plannen. Het klinkt zo normaal allemaal. Werken, sparen, samen een woning zoeken, koken, de was doen, de wc boenen? Het is zo gewoon dat het bijna eng is. Hoewel het misschien slechts mooie dromen zijn. Dromen die alleen gedroomd worden en nooit uitkomen. En ik weet niet wat erger is..
Soms voelt het als een boek. Een mooi verhaal waarvan ik het einde nog niet heb durven lezen. Of is het een soap? Een overdreven reflectie van de werkelijkheid zonder begin of eind. En straks vlieg ik hem in de armen, als in een Amerikaanse drama film. Met slowmotion en al.
Dan gaan we dus samenwonen. (en koken, en de was doen, én de wc boenen.) Dan ga ik hem gedag kussen voordat hij naar zijn werk gaat. En als hij dan thuis komt zegtie "Honey, I'm home!".
En weetje? Dan gaan we ons normale leventje nog heel lang en gelukkig leven. Dat is toch heel normaal?

Op het feit na dat hij aan de andere kant van de wereld zit. Of zit ik nu aan de andere kant van de wereld? Want ik moest immers weg. Want ik woon niet in Australië. En ik mag eigenlijk nog maar voor 1 jaar terug daar naartoe. En daarvoor moet ik eerst werken, en sparen. Dan moeten we allebei nog minstens 5 maanden wachten. En maar dromen. En maar hopen dat "uit het oog, uit het hart" door een sukkel is verzonnen, die geen flauw idee had van wat hij zei, en hoe hij mij daarmee dwas zit.

Zucht.. soms is normaal zijn best heel moeilijk verward

26 aug 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Arienette
Arienette, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende