Not the only one
9 juli 2006
Het lijkt of alles een beetje om me heen draait. Als ik de enige op de wereld was geweest, zou ik toch een stuk meer lol moeten hebben dan al die 'niet bestaande' mensen om mij heen? Misschien had ik ook wel lol, in mijn eentje, maar het leek toch verdacht veel op iets anders.
De pc begint steeds meer te werken als een toevlucht, maar ook als gehaat object. Telkens als ik mij op deze stoel bevind, ben ik me bewust van het feit dat ik iets doe dat niet bepaald nuttig is en ook werkt het niet mee aan mijn sociale vaardigheden. Msn heb ik allang verbannen.
Ik pak m'n fiets en rijd naar school. Vanmiddag zullen ze daar aankomen. Vanmiddag komt er een eind aan de verschrikkelijke week zonder vriendinnen. Ik krijg een sms dat het rond 5 uur gaat worden en ik fiets verder. Ik rijd door straten waarvan ik het bestaan niet eens wist en hoop zo ver mogelijk van mijn huis verwijderd te raken. Het eerste bekende wat ik zie is een autogarage op een halve kilometer van mijn huis. Fijn. Nog een mislukte kans tot afzondering van deze wereld.
Er is een stapel visite. Ik zeg hallo, maar voel me niet in staat een gesprek te beginnen. Er is simpelweg niets boeiends om over te praten! Alle interessante dingen die ik zóu kunnen vertellen, gaan toch echt niet over mijzelf.
Om vijf uur pak ik de fiets weer en eenmaal op school aangekomen blijkt dat iedereen al weg is. Alweer te laat, heel fijn. Nu komt het er op neer dat ik ze al meer dan een week niet gezien heb en dat mijn leven erop neerkomt dat ik veel nutteloze rondjes fiets en halve voetbalwedstrijden kijk. Keek.
Subtiele hints als: 'bel je me?' zijn toch hard nodig en ik betwijfel of ze uitgevoerd gaan worden.
Jeananas, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende