mijn leven is bepaald door het doel voor ogen
niets is bedoeld als nutteloos
niets is vrij van iets anders
en alles wordt bepaald door niets
ik zal geen kus geven zonder gevoel
ik zal geen arm om iemand heen slaan zonder dieper gevoel
ik zal niet zoenen zonder verliefdheid
ik zal me niet scheren zonder te weten dat het gewaardeerd wordt
ik zal me pas uitsloven als het voor iemand anders is
ik zal me pas inleven als het zin heeft
ik zal me niet laten verleiden als het tot niets leidt
en ik zal me vergissen
me hele leven lang
ik zal me verschuilen
opbergen in een hoekie
mijn kamer laten verslonsen
en mijn hoop..............
die is er ff niet meer
maar ik hou van jou
en wat er verandert
het spijt me dit te zeggen
ik leef niet meer voor mezelf
nu ff niet
t komt wel weer terug
maar t stomme is
ik ben te koppig voor mijn verdriet
ik wil huilen
huilen als de honden
huilen als de wind
huilen als een water val
en de wereld verdrinke
maar het lukt niet
ik ben droog
droog als het zand in de woestijn
en mijn tranen branden in mijn ogen
misschien ben ik blij
dat jij niet heb gelogen
en het doet minder pijn
echt ik meen het
maar als je dit leest
dan denk ik dat je denkt
dat ik lieg
misschien
is dit een masker
had ik gehoopt te huilen waar je bij was
verstandigheid dat ik het niet deed
of onmogelijkheid
maar niet gedaan, om jou niet te beinvloeden
en wil het ook niet, jou beinvloeden
je moet leven
vrij
niet met mij
want ik ben slechts
verloren
vergaan
heb nimmer iets
goeds gedaan
ben slechts
eerlijk en open
maar kennelijk niet kwetsbaar
ik wil janken van verdriet,
maar het komt niet
het blijft hangen
achter me ogen
had me meer pijn gedaan
had me vuil toe gelogen
dan had ik nu naar de maan gehuild
en je misschien nooit meer gemogen
ik zit vast
mijn verstandigheid en gevoel
een politiek impasse
misschien snap je wel wat ik bedoel
ik mis je
en misschien wel niet
dat is koppigheid
inplaats van verdriet
(sorry ik voel me ziek)