ik kom af en toe eens online om te kijken wie er nog leeft , wie er nog online komt en drie keer per jaar typ ik iets voor mezelf privé en ga vrolijk weer offline .
ineens zie ik allemaal verhaaltjes , dikke vette shock !
nee niks geen shock , vind het eigenlijk allemaal heel erg leuk .
merk van mezelf ook dat ik het lezen erg leuk vind en toch wel weer meer moet schrijven omdat het mij goed deed. en ik geniet van een stukje anonimiteit.
inmiddels is mijn zoontje alweer ruim 7 maanden , is mijn bevallingsverhaal nooit online gegaan omdat ik dacht het boeit toch geen een persoon en md is dood .
ik woon nog steeds in mijn flatje met mijn vriendje , baby , 4 katjes , 2 cavia's en een familie mugjes.
het mama zijn valt me zo onwijs mee , waar iedereen riep dat het hel zou zijn merk ik daar bijzonder weinig van.
wel natuurlijk strugles zoals elke moeder misschien heeft , mijn zoontje kan nog steeds niet normaal poepen en zonder medicijnen veel pijn , maar we blijven vechten met de dokter om een vervolg onderzoek en geven braaf de medicijnen zodat hij geen pijn heeft en ik een blij ventje heb.
ik merk dat mijn bericht al lekker chaotisch begint te worden , het lijkt inmiddels een beetje op mijn huishouden dus jullie mogen raden wat ik ga doen met deze warmte