Onberijkbare liefde
Het is zo irritant.
Elke keer als ik langs loop. Gaat er weer iets mis.
Struikel ik over mijn veter bijvoorbeeld.
Elke keer als ik bij haar in de buurt ben voel ik me licht worden.
Weet ik niet meer wat ik moet zeggen.
ik begin te stotteren en loop dan weg.
Maar dan bedenk ik weer: ze heeft toch een vriend.
Maar toch. Elke keer als ik haar zie
Slaat mijn hart over.
En ontstaat er een stiekem verlangen. Een verlangen naar een gesprek.
Een verlangen naar een kus.
Een verlangen naar een relatie. Maar dat verlangen wordt verbroken door die ene gedachte.
Door dat ene feit. Dat ze een vriend heeft.
Het is zo irritant.
ik wil er wel wat aan doen. Maar ik kan er niets aan doen.
en stiekem is het ook wel leuk om zo achter haar aan te jagen.
Al weet ik dat ze onberijkbaar is voor me.
Ik zie het als een uitdaging.
Deze uitdaging neem ik dan wel aan.
Maar ik zal er niet in slagen.
Vrienden zijn we dan wel.
Maar ik gedraag me anders dan normaal.
Ze merkt het op en ik wordt rood.
Ik zeg: ja, ik heb drank op.
Shit!! Wat een stomme opmerking. Wees eens eerlijk jongen.
Maar aan het eind van de middag staan we knuffelend tegen over elkaar.
Om afscheid te nemen.
en ik heb het nog steeds niet gezegd.
Weer een waardeloze dag dus vandaag.
Marc
MDJ, man, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende