once upon a time..

Er was eens een meisje dat zwaar gelukkig was in de liefde. Ze vond de perfecte man voor haar. Eentje die haar uit haar comfort zone haalde, triggerde om nieuwe dingen te doen en eentje die haar het gevoel gaf dat ze álles voor hem was. We waren ieder weekend en vaak door de weeks samen.
Dat was heel fijn, 5 maanden lang. De relatie was super serieus en vanwege zijn studie zou hij in september bij mij komen wonen. Tijdens koningsdag kwam het eerste barstje. We kregen ruzie om iets stoms en de week erop was er amper contact en áls deze er was, was het een hevige discussie.
Na een paar gesprekken via de telefoon en WhatsApp (konden elkaar die week niet veel zien) zagen we elkaar eindelijk weer face to face en wilde er nog 1x over hebben.
Uit het niets kwam hij ineens met het verhaal dat hij niet meer wist wat hij voor me voelde en twijfelde of we nog wel samen moesten blijven. Fun fact: 2 weken later zouden we naar het paradijs gaan. Letterlijk. We zouden een week naar de Malediven gaan.
Hij zei dat hij hoopte dat het daar op vakantie allemaal weer terug kwam en dat dit gewoon even een fase was.
Met een zwaar dubbel gevoel ben ik op die droomreis gegaan. Fake'te mijn geluk, tussen ons, met de minuut terwijl ik me 90% vd tijd, me zwaar klote gevoeld heb.
Het eiland was fantastisch. Echt iets wat je wil met je relatie, romantische omgeving, zon, zee strand en palmbomen. Helaas was het op de 2e dag volgens hem toch echt klaar. De dag erna was ik jarig en ineens ging het weer goed. Achteraf gezien heb ik me gewoon deels laten gebruiken want hij wist écht toen al wel dat het klaar was. Maarja once a man, always a man.

Het was klaar, dus eenmaal weer in Nederland namen we afscheid. God wat voelde ik me kut. Zo ZWAAR kut. Waarom? Waarom nu? Wat heb ik gedaan? Wat kan ik doen? Waaaaaarom?
De 1e week spraken we nog maar dat was al snel over toen meneer mij te emotioneel vond en het beter vond om het contract te verbreken. 2 weken later vroeg hij of ik wilde afspreken... Voor de overdracht van het geld en de sleutel. Hier ben ik niet op ingegaan want ik kon hem niet zien. Niet zonder alleen maar te huilen.

Nu, ruim 5 maanden na onze laatste ontmoeting ben ik er wel redelijk over heen. Voor zo ver dat kan. Want ik blijf met 100e vragen zitten en ben nog steeds boos over hoe het gegaan is.
Maar ook het feit dat hij nu hooioogst zeer waarschijnlijk iets blijkt te hebben met zijn beste vrienden (Wat dan ook weer de vriendin zijn beste vriend is..... was), maakt het niet veel beter. Het steekt me enorm, want als dit zo is, is dit de reden waarom hij mij ineens aan de kant zette. Zij was de oorzaak van onze ruzie tijdens koningsdag. Bah, vies misselijkmakend ventje.

Aankomende week betaal ik het laatste deel aan hem terug en dan ben ik officieel van hem af. En hoe fijn ik dat ook vind, ergens is het ook kut dat het hierna definitief klaar is. Geen reden meer voor contact.. niks.

Asshole, als je dit leest:
Als ik wist dat dit de uitkomst zou zijn, had ik je na je vorige relatie laten liggen in de goot. Je ex had waarschijnlijk gelijk: je bent een manipulatief mannetje en bent ontzettend goed in het aanpraten van een schuldgevoel. Maar jammer voor jou, ik weet dat ik NIETS fouts gedaan heb en dit allemaal vanuit en door jou kwam. Ik had me voor jou, nog nooit zo geliefd en verliefd gevoeld maar je hebt me ook het meest gebroken achtergelaten. Je brak mijn hart in duizenden stukjes en ik ben nog steeds bezig om alle stukjes op te rapen. Maar je krijgt geen 2e kans om deze opnieuw te breken want ik laat je niet meer toe. Je doet je ding maar lekker met die chick van je.. Jullie zijn voor elkaar gemaakt!!