Het gevoel van onmacht overmeestert mij.
Omdat je me niet verder in je leven toelaat,
om je te helpen je pijn te verzachten.
Ik loop tegen een bewaakte grens aan om je heen.
Je laat me in je auto rijden,
en je vertrouwt me zelfs je kindertjes toe.
Maar liefje zou zo graag weten,
wat de problemen in je zijn?
Het doet me geen goed,
om je zo ongelukkig te zien.
Wil zo graag die schouder voor je zijn,
waarop je kunt uithuilen en veder gaan.
Je bent zo langzamerhand zo veel
voor me gaan betekenen.
Dat ik je niet meer wil verliezen uit mijn leven.
Daarom schoonheid wil ik er onvoorwaardelijk voor je zijn,
alleen de onmacht die maakt me klein.