onzichtbaar
ze was nog maar van glas
zo kwetsbaar was ze
maar helder en fonkelend
hoewel niemand haar zag staan
ze had een andere wereld opgebouwd
omdat de echte voor haar niet openstond
niemand liet haar binnen in zijn hart
maar af en toe, af en toe had ze nog een sprankeltje hoop dat haar in leven hield
een glimlah in een droom
de zon die scheen voor iedereen
maar zij was niets een overblijfsel van iets
ze was maar voor een deel werkelijkheid
een voetspoor van wat ze ooit was
amper te zien als een schemering
een schaduw van het verleden
zo voelde ze haar
als een vlinder in de nacht
haar naam bestond niet
de mensen die haar liefhadden
waren niet van deze wereld
niet meer
de wind kuste haar en verleidde
haar mee te gaan met hem
als as en stof
de regen streelde haar
en wou haar meelokken
als een traan
als een stukje verdriet...
nefil
nefil, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende