Ook weer de nodige (ont??)spanning gehad...
Het is weer zo ver hoor...
Het ging weer compleet, finaal mis!! :@
Had ruzie gehad met mijn moeder, en het was nog mijn eigen schuld ook. De laatste tijd ben ik zo prikkelbaar en chagerijnig, heb met iedereen ruzie!!
Ik was zo kwaad, zo verdrietig en ja hoor... Was net gestopt, had al geruime tijd niet meer geautomutileerd, zelfs geen hele lichte vorm of wat en het ging weer helemaal mis.
Heb tientallen krassen gemaakt in mijn buik, en het ergste is nog wel dat het zooo goed voelde. En elke keer als ik er nu naar kijk... Ik ben er verdomme nog trots op ook!! Het voelt alsof alles weer goed is, ik hoef niet meer kwaad op mezelf te zijn, heb mijn zonden al weer goed gemaakt...
Eten gaat ook vreselijk, dagen met zo weinig eten dat ik haast flauwval wisselen zich af met dagen waarbij ik wel eet. Geen brood hoor, dat heb ik al zo lang bijna niet gegeten, maar alleen ongezonde en vette dingen... Soms met braken, maar een enkele keer zelfs zonder. Voel me zwak, dom, lelijk, vet en ik wil niet meer.
Heb er weer serieus over nagedacht er een einde aan te maken, telkens loop ik weer naar een flat, ga ik naar boven, maar bedenk ik me weer.. Ik mag het mijn gezin niet aan doen, ik heb daar het recht niet toe!!
Ik weet dat ik door moet zetten, maar het is zo vreselijk moeilijk...
Op school gaat het vreselijk, heb ik de 1e tot en met de 3e klas niet veel moeite gehad, was wel lang met mijn huiswerk bezig maar ik snapte wel bijna alles maar nu... Ik begrijp nergens meer iets van, en bijles is er niet in de tweede fase. Voel me zo dom als ik wéér naar een leraar moet om iets te vragen...
Met Duits hadden we een tekst, vroeg die leraar iets in het Duits wat het antwoord was, had echt geen enkel idee, dus ik gokte maar iets. Hij zei toen in het Duits dat dat niet goed was dus stamelde ik maar iets als: Ich weiss es nicht, en had ondertussen een knalrode kop gekregen. En hij bleef maar doorvragen, ik snapte er niets van en ik hoorde iedereen om me heen zuchten omdat zij het wel wisten... En het ergste is nog dat ik Duits12 heb, en de gene die het wel wisten Duits1, kun je nagaan hoe dom!!!!!
Ik kan me gewoon totaal niet meer concentreren, dat maakt me zo verdrietig... Ben verder nergens goed in, en mijn ouders zeiden altijd: "Maar je kunt wél goed leren!!", dus daar hield ik me altijd aan vast,... Maar zélfs het vwo gaat me niet lukken!! Het doet me zoveel verdriet...
Voel me gewoon weer hartstikke klote, het liefste praat ik nooit meer, geen ik nooit meer mijn gevoelens bloot. Als ik iets vertel voelt het alsof de ander het van me afpakt, alsof het dan niet meer van mij is. Dat vind ik zo moeilijk!! Ben nog nooit van mijn leven eerlijk geweest, heb zelfs mijn therapeut nog nooit verteld dat ik waarschijnlijk niet op jongens val.... Ze weet dat er nog iets is, maar wat durf ik haar niet te vertellen, bang dat ze van me gaat walgen en dat ik er spijt van krijg... Er is verder niemand die het weet, terwijl ik er al zo'n zeven jaar over twijfel...
Schaam me zo, walg zo van mezelf, hoewel ik het van anderen wél kan accepteren...
*Zucht* ik weet het gewoon even niet meer...
Het ging weer compleet, finaal mis!! :@
Had ruzie gehad met mijn moeder, en het was nog mijn eigen schuld ook. De laatste tijd ben ik zo prikkelbaar en chagerijnig, heb met iedereen ruzie!!
Ik was zo kwaad, zo verdrietig en ja hoor... Was net gestopt, had al geruime tijd niet meer geautomutileerd, zelfs geen hele lichte vorm of wat en het ging weer helemaal mis.
Heb tientallen krassen gemaakt in mijn buik, en het ergste is nog wel dat het zooo goed voelde. En elke keer als ik er nu naar kijk... Ik ben er verdomme nog trots op ook!! Het voelt alsof alles weer goed is, ik hoef niet meer kwaad op mezelf te zijn, heb mijn zonden al weer goed gemaakt...
Eten gaat ook vreselijk, dagen met zo weinig eten dat ik haast flauwval wisselen zich af met dagen waarbij ik wel eet. Geen brood hoor, dat heb ik al zo lang bijna niet gegeten, maar alleen ongezonde en vette dingen... Soms met braken, maar een enkele keer zelfs zonder. Voel me zwak, dom, lelijk, vet en ik wil niet meer.
Heb er weer serieus over nagedacht er een einde aan te maken, telkens loop ik weer naar een flat, ga ik naar boven, maar bedenk ik me weer.. Ik mag het mijn gezin niet aan doen, ik heb daar het recht niet toe!!
Ik weet dat ik door moet zetten, maar het is zo vreselijk moeilijk...
Op school gaat het vreselijk, heb ik de 1e tot en met de 3e klas niet veel moeite gehad, was wel lang met mijn huiswerk bezig maar ik snapte wel bijna alles maar nu... Ik begrijp nergens meer iets van, en bijles is er niet in de tweede fase. Voel me zo dom als ik wéér naar een leraar moet om iets te vragen...
Met Duits hadden we een tekst, vroeg die leraar iets in het Duits wat het antwoord was, had echt geen enkel idee, dus ik gokte maar iets. Hij zei toen in het Duits dat dat niet goed was dus stamelde ik maar iets als: Ich weiss es nicht, en had ondertussen een knalrode kop gekregen. En hij bleef maar doorvragen, ik snapte er niets van en ik hoorde iedereen om me heen zuchten omdat zij het wel wisten... En het ergste is nog dat ik Duits12 heb, en de gene die het wel wisten Duits1, kun je nagaan hoe dom!!!!!
Ik kan me gewoon totaal niet meer concentreren, dat maakt me zo verdrietig... Ben verder nergens goed in, en mijn ouders zeiden altijd: "Maar je kunt wél goed leren!!", dus daar hield ik me altijd aan vast,... Maar zélfs het vwo gaat me niet lukken!! Het doet me zoveel verdriet...
Voel me gewoon weer hartstikke klote, het liefste praat ik nooit meer, geen ik nooit meer mijn gevoelens bloot. Als ik iets vertel voelt het alsof de ander het van me afpakt, alsof het dan niet meer van mij is. Dat vind ik zo moeilijk!! Ben nog nooit van mijn leven eerlijk geweest, heb zelfs mijn therapeut nog nooit verteld dat ik waarschijnlijk niet op jongens val.... Ze weet dat er nog iets is, maar wat durf ik haar niet te vertellen, bang dat ze van me gaat walgen en dat ik er spijt van krijg... Er is verder niemand die het weet, terwijl ik er al zo'n zeven jaar over twijfel...
Schaam me zo, walg zo van mezelf, hoewel ik het van anderen wél kan accepteren...
*Zucht* ik weet het gewoon even niet meer...
12 sep 2003
- meld ongepast verhaal
-
Tyrael
vrijdag 12 september 2003 21:02
Lieve Linda,
Wat vind ik dit erg voor je meid. Klinkt stom omdat ik je nauwelijks ken, maar: ik zou je met heel mijn hart willen helpen..
Verbied jezelf om die flat weer op te gaan! Echt, daar ben je veel te goed voor, dat verdien je echt niet. Ik weet wel dat je het zelf wilt, maar diep in je hart wil je gelukkig zijn, wil je het gevoel kwijt dat je die flat op wilt gaan om in éen enkele keer, zonder kans om het terug te nemen, ervan af te springen.. Misschien wil je me daar niet bij geloven, dat ken ik zelf ook goed, maar het is er! Hou daar rekening mee, en houd ook vooral rekening met je gezin, en de andere mensen om je heen. Pas op dat laatste moment zie je hoeveel ze eigenlijk wel niet om je geven, en dan hebben ze er niks meer aan, kunnen ze dat je niet meer laten zien.. geef ze de kans om dat te laten zien, geef ze een eerlijke kans. En ben eerlijk tegen jezelf, jij wilt dit zo niet!
Tot nu toe heb je telkens weer volgehouden, dat vind ik geweldig, houd dat dan ook zo ..
Het niet-automutileren heb je niet kunnen volhouden, ik weet dat vaak de drang groot is, en dat je eigenlijk weinig reden ziet om het dan niet te doen als je het wel wilt.. en dus vecht je daar ook niet tegen, omdat "het weinig uitmaakt". Kon ik je maar tegenhouden.. maar dat kan ik niet.. wat ik wel kan zeggen is: ben alsjeblieft voorzichtig! Doe het niet te diep, en doe niet meer dan wat je ècht "nodig hebt" , dus neem genoegen met zo weinig mogelijk! Stop meteen als je je wat beter voelt! En gebruik een schoon mes, dat voorkomt infecties.. zucht.. meer kan ik niet doen.. je lijkt me een prachtpersoon, negatief doen over jezelf is het laatste wat je moet doen!
Veel liefs en een knuffel van mij,
Tyrael -
Echelon
zaterdag 13 september 2003 08:57
eyz meis... ey... je bent niej dom als je een keer iets niet weet... das menselijk... niemand weet alles... *sigh*... I wish there was something I could do to help you... maar kep opput moment zelf te veejl aan mun hoofd...... mschiejn een kleine tip, toch nog... probeer je uitvlucht te zoekuh in muziek... dah doe ik oowk... (whehehe je wil niej weutuh wah voor muziek... majah...) *zucht*... sorriej... dahwazzun stomme opmerking... :S... sterke meis... and don't ever forget you aren't stupid, je bent net zo inteligent als de rest (en van wat k tot nu toe zelf meegemaakt heb ben je waarschijnluk oowk nog een stuk inteligentuhr als de rest)... majah... alluz kom goe meid... just as long as you've got hope... en blijf aub wel pratuh ovuhr je gevoelens... alles opkroppuh is niet goed... believe me, I know... :S...
knuffel,
Remco (Echelon) -
Jacco
zaterdag 13 september 2003 22:37
eey linda
kheb zo'n beetje t zelfde als jou denk ik
en ik maak geen grapje met dat zelfmoord
kdoe ut zo hoor ..
maja
Kuzz
jacco
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 nov 2003 Blogspot
- O 14 sep 2003 Tyrael ( 1 )
- O 12 sep 2003 Ook weer de nodige (ont??)spanning gehad... ( 3 )
- O 10 sep 2003 Even voorstellen... ( 9 )