ave,
1ste kerstdag s'avonds uur of 11.
de grond is bezaait met inpak papier,
de courmetstel koelt af op de tafel met de restanten van een diner.
de lege wijn flessen zijn stille getuigen van het feest.
er is maar een schone bord op de tafel,
en dat is de bord voor de onbekende gast.
de familie leden van miss victoria zijn net de deur uit,
ik voelde me als of ik op het verkeerde feestje was,
niemand van mijn familie was er bij... op zo'n moment mis ik even de kerst van vroeger,
kerst met mijn moeder en oma samen.
en vooral de laatste kerst die we drieeen samen alweer 9jaar geleden hebben gevierd.
het was buiten wit,en mijn oma stond onverstoord het eten voor te bereiden...
voor mijn oma is kerst een zeer belangrijke feest, ze is namenlijk katholiek.
dan opeens gaat de bel...
me oma laat alles vallen uit haar handen,en holt naar de deur,
iets wat een zeldzaamheid is,en allen kan getuigen van maar een ding.
en jawel,het was meneer pastoor die voor de deur stond.
het huis en wij werden gezegend, kleine moeite voor de goeie man.
en me oma voelt zich o zo goed bij.
gratis kregen we een preek,hoe belangrijk het is om vooral naar de kerk te blijven gaan voor je ziel.
op een zeker moment in de gang zag ik hoe mijn oma de man 30 euro wou geven...
ik liep naar de beste man toe en zei;
u durft wel zeg!waarop hij terug zei;
wat bedoel je?toen legde ik het hem uit...
ik zei;
mijn oma was een maand geleden zeer ziek,
toen wou ze graag dat u bij haar kwam op de zondag, om dat ze geen enkele dienst wilt missen.
ze voelde zich al zo rot omdat ze de dienst had gemist,
toen hoopte ze iedergeval dat u als een geestelijke haar bij zou prate en haar een zegen gaf.
toen zei u dat u daar niet aan begint, geen tijd er voor enzo.
en nu met kerst kunt u wel komen haar zegenen en een praatje maken,
in hoeveel huishoudens bent u al vandaag niet geweest en gaat u nog naar toe...
als het maar geld oplevert hè,
u weet wel dat ze onder de minimum leeft hé?
en dat dit geld van haar eigen eten afgaat?
ik zou me schamen als ik u was...
u heeft waarschijnlijk niet begrepen wat onze leve vader bedoelde...
de man gaf mijn oma het geld terug, bedankte haar en zegende haar en het huis nog een keer.
hij liep de deur uit zonder erop in te gaan,
ik kreeg een lange preek van mijn oma waar ik het lef vandaan haalde om zo tegen de pastoor te praten.
ik was een wolf volgens haar,een heidene .
maar er was iets groots voor haar veranderd, elk keer als ze nu ziek is op de zondag,
hoeft ze het niet eens te vragen, dan komt de pastoor uitzich zelf naar haar toe...
en de jaren daarop mochten mijn moeder en ik niet meer bij zijn als de pastoor kwam.
we werden letterlijk ruim voor die tijd buiten het huis gezet,
en we waren weer welkom als de goede man weg was uit de straat.
faithfully yours.
R.Albert