Ik woon nu ongeveer weer een jaar thuis maar ik studeer in een andere stad.
Voor mijn studie is het gewoon veel praktischer om daar in de buurt te gaan wonen. Als ik nu om half 9 les heb moet ik half zes mijn bed uit om op tijd te komen. Mijn dagen zij meestal lang waardoor ik doordeweeks vaker daar zit/ en in de trein dan thuis ben.
Het meest praktische is dus om daar (weer) op kamers te gaan.
Ik moet toegeven het is toch wel weer een stap. Het is niet mijn eerste keer dat ik 'uit huis ga' en ik merk dat ik loop te klagen over dat ik een plek moet gaan zoeken maar eigenlijk niets doe want aan de andere kant vind ik het wel weer best zo. Want ja, alleen wonen is ook niet alles
En ondanks dat ik een heel eigen leven heb en ook erg gesteld ben op mijn eigen zelfstandigheid merk ik dat ik het stiekem ook wel heel prettig vind om mijn moeder zo dicht bij mij te hebben juist omdat ik er zo lang heb moeten missen.
Ik heb een beetje rond lopen kijken en en financieel zou ik het allemaal net kunnen halen.
Al ga ik er wel op achter uit want bij mijn moeder inwonen is toch een stuk goedkoper.
Moeilijk moeilijk, zeker omdat ik ook verschillende adviezen krijg van uit mijn omgeving.
Hmm, beslissingen maken is nooit meer sterkste punt geweest.