Op zoek naar een veilige plaats

Herkennen jullie ook het gevoel dat je opzoek bent naar een veilige plek?
Een plek waar je jezelf kan zijn, waar niemand je pijn en verdriet kan doen?
Waar alles gewoon even normaal is zonder dat je je weer moet aanpassen om erbij te mogen horen. Dat je gewoon geaccepteerd word omdat je een mens, persoon bent.

Op dit moment ben ik verscheurd en wanhopig. Het liefst zou ik willen schreeuwen en huilen maar het komt maar niet. De drang om mezelf tegen een muur te gooien is ook hoog, om maar te zien of er dan wel een reactie komt. Zelfs het knijpen en stompen en heet douchen heeft niets geholpen. Er komt geen traan, niets. .

In mijn hoofd ben ik opzoek naar een veilige plek. Een plek waar ik rust heb. Waar ik even alleen kan zijn in gedachtes, waar ik me niet zo onrustig voel. Waar mijn warme deken me veiligheid en geborgenheid geeft. alleen ik kan er niet bij komen. Elke keer als ik een stap dichter bij zet, neem ik meteen een stap afstand.

Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik wil gewoon even rust.
even niets. Niet praten, denken en voelen,. niet eten. Of aankomen.
Laat me met rust.

Ik ben het nu ook even niet waard.
De drang om andere dingen kapot te maken is ook groot.

Ik moet weer verder de therapie in.

Tot laters.

x