Op zoek naar een veilige plaats
Herkennen jullie ook het gevoel dat je opzoek bent naar een veilige plek?
Een plek waar je jezelf kan zijn, waar niemand je pijn en verdriet kan doen?
Waar alles gewoon even normaal is zonder dat je je weer moet aanpassen om erbij te mogen horen. Dat je gewoon geaccepteerd word omdat je een mens, persoon bent.
Op dit moment ben ik verscheurd en wanhopig. Het liefst zou ik willen schreeuwen en huilen maar het komt maar niet. De drang om mezelf tegen een muur te gooien is ook hoog, om maar te zien of er dan wel een reactie komt. Zelfs het knijpen en stompen en heet douchen heeft niets geholpen. Er komt geen traan, niets.
.
In mijn hoofd ben ik opzoek naar een veilige plek. Een plek waar ik rust heb. Waar ik even alleen kan zijn in gedachtes, waar ik me niet zo onrustig voel. Waar mijn warme deken me veiligheid en geborgenheid geeft. alleen ik kan er niet bij komen. Elke keer als ik een stap dichter bij zet, neem ik meteen een stap afstand.
Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik wil gewoon even rust.
even niets. Niet praten, denken en voelen,. niet eten. Of aankomen.
Laat me met rust.
Ik ben het nu ook even niet waard.
De drang om andere dingen kapot te maken is ook groot.
Ik moet weer verder de therapie in.
Tot laters.
x
Een plek waar je jezelf kan zijn, waar niemand je pijn en verdriet kan doen?
Waar alles gewoon even normaal is zonder dat je je weer moet aanpassen om erbij te mogen horen. Dat je gewoon geaccepteerd word omdat je een mens, persoon bent.
Op dit moment ben ik verscheurd en wanhopig. Het liefst zou ik willen schreeuwen en huilen maar het komt maar niet. De drang om mezelf tegen een muur te gooien is ook hoog, om maar te zien of er dan wel een reactie komt. Zelfs het knijpen en stompen en heet douchen heeft niets geholpen. Er komt geen traan, niets.
.In mijn hoofd ben ik opzoek naar een veilige plek. Een plek waar ik rust heb. Waar ik even alleen kan zijn in gedachtes, waar ik me niet zo onrustig voel. Waar mijn warme deken me veiligheid en geborgenheid geeft. alleen ik kan er niet bij komen. Elke keer als ik een stap dichter bij zet, neem ik meteen een stap afstand.
Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik wil gewoon even rust.
even niets. Niet praten, denken en voelen,. niet eten. Of aankomen.
Laat me met rust.
Ik ben het nu ook even niet waard.
De drang om andere dingen kapot te maken is ook groot.
Ik moet weer verder de therapie in.
Tot laters.
x
11 aug 2009
- meld ongepast verhaal
-
Scarlet
dinsdag 11 augustus 2009 11:59
Die plek bestaat niet, die moet je zelf maken. En dat kan overal zijn. Pijn en verdriet horen nu eenmaal bij het leven; dat zal je moeten accepteren. Probeer gewoon genoeg geluk en vrede te vinden om er tegenin te gaan. En daar heb je alleen maar jezelf voor nodig.
Als jij jezelf goed genoeg vindt, wat interesseert je dan de mening van anderen? -
-Lisa
dinsdag 11 augustus 2009 12:05
Je bent sterk, hier kom je doorheen!
Geluk moet je voor jezelf verwezelijken. En nu lijkt dat misschien niet mogelijk, maar het kan zeker weten!
Hang on
-
jade81
dinsdag 11 augustus 2009 12:11
_ Lisa_Dank je wel lieverd. En ik zal me snel weer eens bij lezen in jou schrijfsels. Hoop dat alles verder goed gaat. x
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 sep 2011 Huisarts of niet? ( 5 )
- O 05 sep 2011 Eerste werkdag ziekenhuis ( 1 )
- O 31 aug 2011 Belastingdienst zeker niet leuk ( 4 )
- O 28 aug 2011 Herfstzondag
- O 26 aug 2011 Mijn ex geeft aan wat meer lucht te willen. ( 2 )
- O 26 aug 2011 Ik ben weer terug van weg geweest. ( 7 )
- O 04 okt 2009 Maybe, somebody's me. :-(
- O 14 aug 2009 De brandstapel ( 2 )
- O 11 aug 2009 Lunch
- O 11 aug 2009 Op zoek naar een veilige plaats ( 3 )
- O 04 aug 2009 Zwarte panda-ogen ( 3 )
- O 02 aug 2009 Een klein stapje ( 1 )
- O 01 aug 2009 Trots ( 7 )
- O 01 aug 2009 Bang.
- O 31 jul 2009 Nog 3 nachtjes