Operatie

Maandag was het dan eindelijk zover! Op naar het SFG. Al maanden zat ik er op te wachten. De tijd duurde ontzettend lang in de tijd dat ik geen zekerheid had. Maar afgelopen weken gingen ineens weer heel snel, eigelijk te snel. Het kwam nu ineens wel heel erg dichtbij. Wil ik dit wel, doe ik er wel goed aan. Ja tuurlijk! Al maanden kijk ik er naar uit!

Maandagochtend om 11.00 moest ik in het ziekenhuis zijn. Papa bracht me weg en is de ochtend bij me gebleven. We moesten even in een gezamelijke ruimte wachten, tot er iemand tijd voor ons had. De tijd kroop voorbij en mijn bloeddruk kroop omhoog. ZENUWEN!!!!
Eindelijk werden we geroepen en was er de intake. Even wat dingetjes doorgenomen en toen mocht ik naar de zaal waar ik de komende dagen zou verblijven. In totaal 6 bedden. Jippie! daar gaat mijn rust.
2 bedden verder lag er een man die uit de buurt kwam, leuke gesprekken met hem gehad. Ook de overbuurman was erg gezellig! De rest waren oude vrouwen die erg zeikerig waren.

De dag ging langzaam voorbij. Steeds weggeroepen voor onderzoeken of voor uitleg van wat te doen na de operatie. Veel op bed liggen lezen. Je moet wat he! Rond 6u kregen we eten. Andijvie, runderlapje en aardappels. Bahbah! Wat een smakeloze bende is dat toch in het ziekenhuis. Maar goed... moet iets eten, dus we doen het er maar mee. Het toetje smaakte gelukkig wel.

Rond half 7 was papa er weer. Hij vond het maar niks dat ik alleen zat 's avonds.. Dus hij kwam nog even op bezoek. Naar beneden geweest om nog wat te drinken en wat te praten. Hij was gelukkig rustig, niet zo drukte bij hem als hij normaal heeft. Iig wel lief dat hij nog even langs wilde komen, is toch een hoop op en neer gerij.

Half 8 weer terug op de zaal. Kreeg te horen hoe laat de operatie was. Om 8u 's ochtends! Helemaal geweldig, dan hoef ik tenminste niet de hele dag nuchter te zijn.. Veel beter zo! Ik moest wel een klysma voor de operatie. Jeej! Lekker irritant is dat. Wat nou 10 minuten binnen houden?? 6 minuten was echt de max... toen werd het rennen naar de wc!

De avond verder rustig door gebracht. Beetje lezen en tv kijken. Kwamen ze ook lekker laat mee! Blijkt tv gratis te zijn... hadden ze niet verteld. Kwam ik pas 10u savonds achter. Maar goed... rustige avond. Net voor slapen gaan kreeg ik paracetamol, om voor de operatie alvast een beginlaagje te hebben. Slapen ging niet erg geweldig. Zoveel geluiden. Gekreun van de oudere dames, gepiep van alle infuuspalen, gepraat en geloop op de gang. En overal zoveel licht. Niet echt gunstig voor de nachtrust.

Half 6 's ochtends was ik klaar wakker. Ook overbuurman was wakker. Hij zou vandaag ook geopereerd worden. Beide zo goed geslapen. Rond 6u kwam 1 van verpleegkundige om even bloeddruk en dergelijke op te meten. Vroeg of ik alvast wilde gaan douchen. Dus net na 6.00 stond ik al onder de douche. Schone pyjama aan gedaan en weer terug op bed gaan leggen. Verpleegkundige kwam om steunkousen aan te doen. Nog even tv gekeken en toen was het 7.15u, tijd om naar operatiekamer te gaan. Moest nog even een haarnetje op, operatieschort aan en toen mocht ik naar beneden.

Met bed en al werd ik naar de gang gereden. Toch een erg gek idee om zo verzorgd te worden. Normaal doe ik dat bij mensen! Natuurlijk kon niet alles goed gaan. Liften deden het niet. Op een lagere etage was er brandalarm afgegaan, dus alle deuren en liften geblokkeerd. Na een minuut of 10 was er weer signaal en mochten we eindelijk naar beneden.

Beneden aangekomen moest er een infuus geprikt worden. Wat een hel! Deed echt zeer, lukte het vrouwtje niet om goed te prikken. Dus moest met die naald op en neer bewegen tot ze juiste plek had! Na paar minuten zat deze eindelijk en was ik helemaal klaar voor de operatie! De anesthesist kwam naar me toe om kennis te maken. Niet veel later mocht ik naar de operatiekamer en op operatietafel gaan liggen. De chirurg kwam binnen en gaf me een hand. Op dat moment voelde ik me heel gek, alsof ik helemaal dronken was. Narcose! Ik wilde nog wat zeggen, maar was al helemaal weg.

Volgende moment dat ik me kan herinneren, lig ik op de IC en is de operatie achter de rug. Ik weet dat er wat tegen me gepraat is in de afgelopen uren. Maar weet niet precies wie, waar en wat! Rond half 3 in de middag werd ik echt wakker. Toen viel het me ineens op waar ik was. Ik had een buisje in mijn neus, een catheter en was zo duf als een konijn. Keek een beetje om me heen en maakte kennis met de vrouw die de zorg over deze kamer had. Aardige vrouw. Niet veel later kwam de avonddienst al, leuke man! Eric.
Ik bleef steeds in slaap vallen, maar bedacht me wel dat mama er nog steeds niet was. Inmiddels was het al bijna 5u geworden. Maakte me toch wel erg zorgen. Van verpleging mocht ik mama even bellen! Bleek dat ze pas om 19u daar op bezoek mocht komen, waren ze alleen mij vergeten te vertellen. Gelukkig weer wat rust, ze komt iig!

Om 19u waren mama en Berry er. Ze hadden wat lees en puzzelwerk voor me meegenomen en mijn knuffeltje die ik van Ils gekregen had. Ik was nog wel wat duf van de narcose en van de paracetamol die me constant via infuus gegeven werd. Maar was erg fijn om mama weer te zien. Even later ging berry weg en kwam danielle er voor terug. Er mogen namelijk maar 2 tegelijk bij je op de IC. Rond 20u gingen ze weer weg, bezoekuur was afgelopen. Ik was helemaal kapot en misselijk en dacht alleen maar aan slapen.

Eric kwam er weer aan, hij moest bloed afnemen en nog wat dingen doen. Nog even met hem zitten kletsen. Niet veel later viel ik in slaap. Tot ongeveer 23.00 geslapen. Werd toen wakker omdat er aan me gezeten werd, moest weer bloeddruk gemeten worden enz. Elke keer viel ik weer in slaap en werd wakker als er iemand de kamer binnenliep. Vanaf 1.00 heb ik niet echt meer geslapen, werd om de 20 minuten wakker. 's Ochtends vroeg werd ik ineens wakker van de pijn in mijn buik. Het sudderde de hele avond al wel, maar nu was het wel heel erg. De zaalarts kwam er bij kijken en heeft me onderzocht. Voor de zekerheid de chirurg erbij gehaald en die besloot om me morfine te geven. De pijn was bijna direct verdwenen en ik heb nog even geslapen.

Die ochtend kwam er 2 verpleegkundigen aan om me te helpen. Ze kwamen me wassen en helpen met uit bed komen. Was wel van essentieel belang dat ik bleef bewegen. Met moeite draaien en uit bed gekomen. Ik werd supermisselijk in de stoel. Half uurtje daar gezeten, mocht daarna weer terug naar bed. Was helemaal gebroken. In bed weer even uit kunnen rusten. Er werd besloten dat ik om 11.00 terug naar de zaal mocht waar ik de dag ervoor ook verbleef. De catheter werd er uitgehaald, zodat ik weer zelf naar toilet kon gaan.

Om 11.00 werd ik weer naar boven gebracht en kon mijn herstel daar weer helemaal beginnen!