Over mijn lijk/Dingen regelen

Afgelopen weekend alle afleveringen bekeken van 'Over mijn lijk' (ja, die begin 2006 zijn uitgezonden). Had er nog nooit eerder van gehoord, laat staan iets van gezien. Maar nu dus wel, dankzij een stukje van Patje (heel erg bedankt daarvoor, serieus). Vooral Elmar heeft een zeer diepe indruk bij mij achtergelaten.

Het heeft me wel aan het denken gezet. Je staat er liever niet bij stil, maar het kan jezelf ook overkomen. Die Karin bijvoorbeeld: in 2005 kreeg ze te horen, dat ze kanker had, ze was toen 29 jaar. Datzelfde jaar is ze overleden. In de laatste aflevering zag ik haar geboortedatum: 14-02-1976.
Mijn geboortedatum: 14-02-1978. Elmar was 30 toen hij te horen kreeg, dat hij kanker had. Ik kan nu wel zeggen 'mij overkomt dat niet', maar waarschijnlijk zeiden deze 2 mensen dat vroeger ook.

Goed, als je te horen krijgt, dat je kanker hebt, heb je meestal nog wel 'eventjes' de tijd om dingen te regelen. Maar wat nou als ik morgen een hersenbloeding krijg of een ongeluk? En stel, dat ik op dat moment op het randje van de dood balanseer, wie beslist er dan over mijn leven? Ik heb/had nog niets op papier staan, wegens het niet hebben van een partner en ouders zouden mijn 2 broertjes beslissen over mijn leven. Daar schrok ik wel even van. Want wij zijn niet erg close met elkaar. Ook mijn erfenis zou naar hen toe gaan. Ja, daaaaaaaaag!

Dus ben ik de afgelopen dagen bezig geweest met te inventariseren wat ik allemaal heb. De volgende stap is om alles toe te wijzen aan mijn vrienden. Maar probeer dat maar eens eerlijk te verdelen...
Verder heb ik ook al op papier (lees: word-document) gezet wanneer ik wil, dat er nog behandeld mag worden en wanneer absoluut niet. Dit bestandje zet ik op mijn externe hard disk, zodat er altijd iemand bij kan op het moment dat het nodig is. Ook heb ik maar alvast vastgelegd, dat ik gecremeerd wil worden, wat er met mijn as moet gebeuren, wat ik sowieso wil tijdens mijn uitvaart en opdrachten geformuleerd voor sommige mensen (zoals 'kies voor de uitvaart één van je lievelingsnummers die je aan mij doet denken'.

Maar toen kwam de moeilijkste vraag om te beantwoorden: wie ga ik 'aanwijzen' voor mijn wilsbeschikking? In ieder geval niemand van mijn echte familie. Die mogen in hun sop gaar koken. Heb wel 3 schatten van vrienden. En van mij mogen ze alledrie over mij beslissen.

Van één vriend weet ik het zeker, dat hij het niet zou willen. Hij moet er nu al niet aan denken om mij kwijt te raken, laat staan dat hij dan over mijn leven moet beslissen. Van de andere twee denk ik, dat ze allebei ermee zouden instemmen. En ga dan maar de één boven de ander stellen... De één heeft wel als 'pluspunt' dat hij een complete familie achter zich heeft, die hem zullen steunen. De ander heeft een wat moeilijkere band met haar familie. Juist omdat ik weet hoe belangrijk steun is bij zoiets wil ik haar niet belasten met zo'n zwaar iets.

Een andere mogelijkheid is, dat ik ze allebei vraag. Dat ze samen unaniem over mij beslissen. Maar wat nou als de één 'stoppen' zegt en de ander 'doorgaan'? Dat schiet dan ook niet echt op.
Tenzij ik vriend 3 ook vraag, dat ze met z'n drieën moeten beslissen. En dat dan 'de meeste stemmen gelden' van toepassing is.
Ik denk er nog eventjes over na, maar uiterlijk volgende week wil ik (voor mezelf) een beslissing hebben genomen.

Hopelijk duurt het nog hééééééél lang voordat het bovenstaande nodig is, maar ik kan het maar beter alvast geregeld hebben. Just in case...