Overspannen
Momenteel zit ik al een paar maanden overspannen thuis. Het begon op een dag dat ik dubbel begon te zien. Hierop volgde neurologische onderzoeken omdat het best lang aanhield. Hier kwam niks uit en mensen uit mijn omgeving raadde me aan met de dokter te gaan praten over waar ik allemaal mee in mijn hoofd zat. Dit deed ik en ik bleek overspannen. Het ligt niet aan het werk, maar aan alles rondom de geboorte van onze zoon, die een skeletafwijking heeft en daardoor veel in het ziekenhuis moest zijn, dat ik meer wil doen dan dat eigenlijk haalbaar is op een dag, teveel over dingen blijf nadenken die al lang geleden gebeurd zijn zoals mijn vriendin/schoonzus.
Die wilde per se bij de bevalling zijn en dat ik haar als eerste op de hoogte zou brengen. Toevallig waren het mijn ouders die erbij in de buurt waren waar ik me veilig bij voelde.
Ook respecteerde ze mijn wens niet dat ik de naam pas bij de geboorte zou onthullen en gluurde ze achter het papiertje op de muur waardoor ze het alsnog het eerste wist.
Wij mochten geen familiefoto's bij iemand laten maken waar zij een probleem mee had, ik had naar iemand anders moeten gaan. Maar wel elke keer erover willen praten als ik het zat was. Momenteel gaan we normaal met elkaar om als we elkaar tegenkomen. Nouja zij geeft me helemaal een knuffel en zegt dat ze er zo voor me is als er iets aan de hand is. Maar volgens mij is er geen vriendschap meer. Het voelt voor mij dan ook heel dubbel zo. Een tijdje terug belde ze me op en vroeg of ik in de middag wat te doen had. In eerste instantie dacht ik dat ze langs wilde komen, maar nee ze vroeg of ik op haar kind wilde passen.
Ik wil best normaal tegen haar blijven doen, maar verjaardagen en al die andere close dingen wil ik gewoon niet meer. Momenteel loop ik zelfs bij een psycholoog omdat door haar heel mijn zelfvertrouwen weg is en ik mijn mening en gevoel niet durf te uiten. Ik heb haar een brief geschreven waarin staat hoe ik me voel en erover denk en dat ik wel hoop dat we als we elkaar tegenkomen bij familie gewoon normaal kunnen begroeten maar dat het verder nooit meer dan dat zal worden.
Ik ben ook benieuwd of ik hier een reactie op zal krijgen.
NoGravity, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende