oververmoeidheid

zo, eindelijk vakantie
dat had ik zeker wel nodig..
ben zo oververmoeid, 2 banen, school, bergen huiswerk.. en dan alleen maar onvoldoendes halen..
een opa die ik al 2 jaarniet had gezien.. omdat hij dat niet wilt.. hij haat me..
Hij zag er zo slecht uit.. hij heeft huid en prostaat kanker dat had ik wel via via gehoort maar toch.. ik schork gewoon heel erg hoe slecht hij eruit zag.. hij stond in de winkel waar ik werk.. hij zag mij en liep zo snel als die kon de winkel uit en bleef maar keek me heel erg gemeen aan, zonder iets te zeggen..
Pijn.. pijn is wat het doet..
Stel dat hij over een jaar nouw overlijd aan zn kanker.. waarschijnlijk wordt ik nog niet eens uitgenodigt op zn begrafenis, mag ik nog niet eens komen.. En zo wel.. de hele familie kots me uit.. Ik heb ze allemaal (ook mn moeder dus) al dik 2 jaar niet meer gezien of normaal contact mee gehad.. dus als ik wel wordt uitgenodigt.. weet ik niet eens of ik wel durf/wil gaan.. want mn opa kotst me ook uit..
Gister op mn werk ben ik een soort van ingestort..
Ineens zag ik alles heel erg vaag, tenminste ik zag alles en iedereen, maar gewoon het gevoel of ik alleen in de winkel stond en niemand me zag.. ik verstond mn klanten ook helemaal niet meer..
Ineens werd ik heel erg licht in n hoofd en voelde ik mn spieren in mn buik, nek en benen samen trekken, ik heb nu nog steeds spierpijn in mn bovenbenen..
dus ik ging maar eventjes naar de kantine, trillend op mn benen..
Ik ging zitten en kreeg weer eens een hyperventelatie fijn, ik dacht dat ik er vanaf was, niet dus..
najamn ouders hebben me op moeten halen want ik kon amper meer lope of ik viel alweer om.. echt eng..
eenmaal thuis voelde ik me wel weer normaal maar kwam ik er achter dat ik gewoon zo onwijs moe was, dus maar lekker vroeg naar mn bed gegaan gisteravond..
Vandaag kleertjes wezen shoppen, en morgen weer lekker 4 daagies naar mn vriendje in r'dam (ik woon vlak bij haarlem..)
Eindelijk ffiez lekker rust.. geen gezeik aan mn kop van mensen hier uit het dorp, geen rekening met mn werk hoeven houden, niet met school, geen dingen die ik tegen kom dat me weer doet denken aan vroeger..
Ik probeer het te vergeten en dat lukt al aardig
Maar toen ik mn opa dinsdag zag.. ging ik kapot.. naja..
Nogmaar 1 nagtje slapen.. en dan eindelijk rust..
Ik ben alleen benieuwt hoe ik vanavond in slaap ga komen