Passende training

Lieve lezers,

Gisteren met mijn psychologe begonnen aan het boek omgaan met traumagerelateerde dissociatie.
Het boek is eigenlijk dus een grote vaardigheidstraining, het is wel een dik boek. Als we dit gaan doorwerken en om de week een afspraak hebben zijn we wel een jaartje bezig. Ik weet niet zo goed wat ik ervan vind dat we waarschijnlijk een jaar ermee bezig zijn. Een jaar is zo om, maar toch ..
Ik word er toch op en of andere manier een beetje nerveus/angstig van. Denk dat dit een beetje te maken heeft met een soort van bindingsangst en vertrouwen. Ik vind het ook wel prettig dat ik weet dat ze er eigenlijk nog een jaar voor mij is.

Ik heb wel echt een idee dat ik met deze psychologe ook werkelijk vooruit kan komen. Ik denk dat deze training aardig goed aansluit bij mijn problematiek. Ook al vind ik dit nog altijd lastig toe te geven.
Ik schrik er altijd een beetje van als de diagnose DIS hardop wordt uitgesproken. Zo staat het immers in mijn dossier zei mijn psychologe.
Het gaat wel moeilijk en/of raar zijn om er over te spreken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik heb het altijd zo goed mogelijk voor mezelf proberen te houden. Het is ook niet echt een diagnose waar ik trots op ben of graag van daken wil schreeuwen. In het boek stond ook beschreven dat de diagnose er is om de juiste hulp te bieden bij de problemen die het geeft. Het gaat erom dat de problemen aangepakt worden verder is een diagnose helemaal niet zo belangrijk.

De opbouw van het boek is ook wel prettig. Eerst een stukje psycho-educatie en daarna oefeningen met huiswerk. Ik vind het heel eng om dingen tegen te gaan komen die ik ervaar, dat het dan zwart op wit staat en erover gesproken wordt. Maar ergens vind iemand het ook wel prettig dat het misschien al beschreven staat en ik het er daadwerkelijk ook over kan hebben. Tenminste als ze het toestaan.. die “delen”

Maandag een afspraak met “school/werk coach” aangezien het al april is en ik toch echt na de zomervakantie wil starten met een bbl opleiding. Het geeft mij wel stress. Maar ik moet weer meegaan doen met de maatschappij ik hoop dat ik mentaal ook allemaal kan bijbenen. Daarom is het
Belangrijk om misschien al van te voren goede afspraken met de school te maken. Niet zozeer dat ik uitgebreid in wil gaan op mijn psychische shizzle dit heeft mij in het verleden ook niet echt geholpen.

Eigenlijk heb ik verder nu niet meer iets te delen.

Dikke knuffel ,
Kleintje