pentatonische toonladders

aha. (???????)
dat was mijn reactie toen mijn gitaarleraar me vertelde dat ik me vanaf vandaag ging verdiepen in de prachtige studie van de pentatonische toonladders.
Ik ben dol op mijn gitaarleraar, eerlijk waar.
Maar de termen die hij af en toe gebruikt..Ik ben een leek, een amateur, een beginner. alsjeblieft.

Akkoordjes en slagpatroontjes, tabs en plectrum techniekjes. ik kan ze wel dromen.
Maar van de daadwerkelijke vaktermen heb ik geen kaas gegeten.

Het is bijna elke week hetzelfde. Na een half uur door de polder te hebben gefietst, meestal tegenwind, zie ik het muziekgebouw al voor me opdoemen. ik zet mijn fiets neer en loop naar binnen.
Het ruikt altijd even muf daar, een oud gemeentehuis. Ik heb les in de trouwzaal, de eerste verdieping.
Ik kom binnen en pak stilletjes mijn gitaar (Nokia genaamd) uit.
Het meisje voor mij, Daisy, is erg klein. Het staat haar wel, ze is 8.
Op het moment dat ik zit, barst de leraar los.
Het ene na het andere woord vliegt om mn oren.
potverdrie wat kan die man praten.
Ik probeer het te volgen en voor ik het weet is de les om.
Ik pak Nokia weer in en begroet de drie jongetjes die na mij aan de beurt zijn.
Zij zijn bezig met sweet home alabama ofzo..
Die doen niet aan toonladders.
als ik afdaal denk ik terug aan de goede ouwe tijd dat ik mn eerste akkoordje speelde. het was een E.
Ik doe de deur open en de koude herfstwind slaat in mn gezicht.
Op naar huis. we eten boerenkool.

ziehier: het verhaal zonder clue.

veel liefs
04 nov 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van ieniemieni
ieniemieni, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende