Per Sempre.
Op de heuvel van Italië liggen wij samen te genieten van een van de eerste maar zeer verwelkomende zwoele maar met een koele wind lenteavond van April. Onze handen verstrengelt zoals het ruwe gras onder ons. – En de takken van de boom langs ons. Verlegen kijk je me aan, zoals de eerste keer toen je me recht in de ogen keek. ‘Per Sempre..’ spreek ik twijfelt uit. Bang dat ik een fout maak in de taal die jou veel vertrouwder is als dat hij mij ooit zal zijn. Je schiet in de lach en blijft me doordringend aan kijken. ‘ Sprak ik het verkeerd uit?’ breng ik er twijfelend uit. ‘Nee, je sprak het prachtig uit’ en je gaf me een vlugge kus en ging weer naast me liggen. – Starend naar de sterren en niet vergeten naar de maan; jouw hand in de mijne.
Per Sempre.
© Dubble.
Dubble., vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende