pfff! ff bijwerken...

Hoi!

Ik zal jullie niet te lang laten wachten.
Hier komt in het kort mijn verhaal...

In augustus ben ik gestopt met schrijven omdat ik teveel last had van mijn handen.
Helaas kan ik niet schrijven dat het daarmee beter gaat.
Na nóg eens 1001 onderzoeken, ben ik nog steeds onder behandeling bij de dokter.
In februari moet ik naar wéér een nieuwe arts in het ziekenhuis. Deze gaat kijken naar mijn schouder. Ik heb daar al minstens 6 jaar last van, maar altijd gedacht dat het 'erbij hoorde'... Mijn huisarts denkt nu, nu het zo erg is geworden dat er functies uitvallen, dat de pijn in mijn handen daarvandaan komt. Ben erg benieuwd!
Dit wordt dus nog vervolgt...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In augustus heb ik via HYVES mijn oude klasgenoot weer gevonden. Hij (ja, een HIJ) zat in Zwolle bij mij in de klas en ik trok ontzettend veel met hem op. Hij was altijd mijn maatje.(nee, ik was niet verliefd) Toen hij 17 was, kreeg hij kanker, hodgkin. Ik ben regelmatig bij hem op bezoek geweest en ook bij zijn ouders. Na verloop van tijd raakte ik hem uit het oog, maar met zijn ouders had ik nog steeds contact.
En toen vond ik hem dus ineens weer, na 8 jaar!
Na veel heen en weer gemaild te hebben, hebben we elkaaar weer eens opgezocht.
Úren hebben we gepraat met elkaar. Wát was het weer vertrouwd.
Op een gegeven moment vertelde hij mij dat hij verliefd op mij was. Al járen.
Ik schrok er ontzettend van, ben al 8 jaar samen met mijn man en erg gelukkig getrouwd.
Dit heb ik hem ook verteld. Ik ben (en was) niet op hem verliefd en het is gewoon mijn beste vriend.
Hij zei dat hij daar wel mee om kon gaan en we bleven elkaar gewoon zien. Hij komt regelmatig kijken bij mijn volleybal en ik vind daar niks geks aan. Mijn man heeft hem ook al een paar keer ontmoet, dus dat zit ook wel goed.
Soms werd hij mij een beetje té opdringerig, maar dat kon ik hem ook goed zeggen. Hij nam dan weer een beetje afstand. Maar gek genoeg kon ik hem ook ontzettend missen. Ik bedoel, met een vriend praat je over andere dingen dan met je man, toch?
Het deed me pijn te horen dat zijn vrouw, die ik ook goed kende, een ander had en dat hij gescheiden was.
Met de kerstdagen in het vooruitzicht begon hij vaker te ´klagen´. (alhoewel ik dat woord niet zo bedoel)
Hij had niemand om heen te gaan en zou de kerst voor het eerst alleen zijn.
Ook dát deed mij pijn, maar om hem dan maar uit te nodigen ging me te ver. Ik wilde het lekker met mijn eigen gezinnetje vieren.
Oud en nieuw, weer zoiets. Voor mij een feest dat ik met mijn gezin wil vieren. Hij zou alleen thuis blijven. Iedereen had zijn eigen ´ding´, behalve hij.
Nieuwjaarsdag zijn wij de hele familie langsgegaan en heb ik geen sms kunnen doen naar hem. Waarschijnlijk heeft dit hem zoveel verdriet gedaan want.....

.....woensdagmiddag (2 januari) belde zijn zus mij.
Ik voelde meteen dat er iets mis was met hem.
Hij had geprobeert zelfmoord te plegen!
Ik moest gaan zitten want ik werd er misselijk van!
WÁT!?
...zelfmoord...??

Hij ligt in het ziekenhuis en ze houden hem in slaap omdat zijn longen het niet aankunnen en omdat hij te onrustig is.
Ik mag er niet naartoe...

Soms, heel soms, voel ik me schuldig. Had ik hem meer aandacht moeten geven? En dan? Ik geef mijn gezin niet op voor een goede vriend!
....
Verdriet overheerst vaak mijn dag.
Ik wil hem zóveel vragen.
Al die dingen heb ik opgeschreven en ooit zal ik het aan hem vragen.
Hij stapt (bijna) uit het leven, en laat een heleboel mensen achter met ontelbaar veel vragen.
Dit doet pijn....
Ik weet niet of ik hier ooit nog bovenop kom. (klinkt wel érg zwaar hé
Ik bedoel,....het vertrouwen is bij mij nu volledig weg.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Verder...mijn leventje....
Met mijn kinderen gaat het ontzettend goed.
Pien zit in groep 2 en begint al een beetje te lezen en schrijven.
Cas mag in mei naar groep 1 en is er best wel aan toe.
Ik zal hem wel ontzettend missen overdag want het is een lief kind.

Ik werk nog steeds bij de fotograaf.
Dit komt eigenlijk puur omdat er uit de onderzoeken maar niks wil komen.
Ik durf het niet aan om een andere baan te zoeken omdat ik niet weet wat er ´mis´ is met me.
Straks heb ik een nieuwe baan, en moet ik misschien wel geopereerd worden. Daar zit mijn nieuwe baas vast niet op te wachten. Ik kies nu dus nog even voor de zekerheid die ik nu heb.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Binnenkort nog wel meer ´Renske´ hoor!
Heb de smaak weer helemaal te pakken, vooral door jou HAMMIE!
Jou lieve berichtje....dank je



TOT GAUW!!

Renske