het voelt alsof iemand me heel hard heeft geslagen. Het voelt iemand je alleen laat. laat stikken.
Dit gaat nergens over; het begon zo:
Eerder deze week liep ie me al te negeren. Dat had ik al verteld. Ondertussen las ik wel allemaal krabbels van jaa schat lekker gechillt dit dat. kus hvj! Dan denk ik
WTF je was toch zo moe? Je wilde toch naar bed? en je moest toch werken? Maar wel met hen kunnen chillen dus ik vroeg wat ik fout had gedaan.
Kijrg ik te horen:
dat ik een zeikweif ben en dat ie gewoon geen tijd voor me heeft. "druk leven" .
En hij is helemaal klaar met me en dit dat.
-
Ik snap het niet. Hij is vreemd gegaan niet ik. Later werd ie nog bozer; ik had iets over zijn moeder gezegd? Nou mooi niet dus..
Als ik nou iets heeeel ergs had gedaan.. Of had gezegd dan snapte ik dit nog wel.. maar ik snap het nu gewoon echt niet!
De tranen blijven maar komen.. Ik kan nu niet eens meer lezen.. Dus ik ga naar bed. En zal morgen wakker worden met een enorme hoofdpijn.!
Hij is aan het denken of hij nog wel verder wilt? Zei die tegen T. Nou sodemieter nou maar op.! Hij moet eens leren dat ik niet een of ander beitje ben dat achter hem aan vliegt.!