Daar zit je dan....
Lekker aan het eten in de stad met mijn moeder en Charley, even genieten van een vrije avond.
En wie komt daar binnen om mijn opperbeste humeur te verpesten? Jeps, de papa van ukkiepukkie -.-.
Nou doet mij dat opzich niet zo heel veel. Maar het feti dat hij daar was met zijn nieuwe vlam steekt toch wel een beetje. En als die nieuwe vlam dan ook nog eens hoog zwanger is, is dat niet zo'n heel prettige stuatie. Wanneer ze dan ook nog eens super klef gaan zitten doen en gaan lopen pronken met de hele handel, kan je mij wegdragen....
Dat hij mij straal negeerd, daar kan ik overheen komen. Pijnlijk maar oke, ik hoef niets van hem.
Maar dat hij Charley straal negeerd, zelfs wanneer ze vriendelijk tegen hem lacht en tegen zijn vlam begint te babbelen, doet verschrikkelijk veel pijn.
En probeer dan maar eens je gezicht in de plooi te houden. Vooral als je moeder van niets weet en niet begrijpt waarom je zit te trippen en zit te vechten tegen de tranen...
Ik wil weg uit Deventer...
Hoe kan je zo'n ukkie nou negeren??